Eventjes snel
Hij zou die lamp even boven de tafel komen ophangen. Gewoon spotje eruit, transfootje afkoppelen, suikertje eraan en lamp vastschroeven in het plafond. Eitje! Dachten we.
Een uur later stond hij bovenop de tafel om een draad uit een naad van de muur te pulken. Drie paar draden bungelden uit drie ronde gaatjes, maar de transfootjes waren nergens te bekennen. Brokjes cement zeilden door de lucht terwijl hij steeds verder peuterde. Ook daar ving hij bot.
"Ik heb geen zin om je plafond uit te breken, maar als we echt niets vinden."
Een visioen van een verwoeste keuken deed me naar de telefoon grijpen en de vorige eigenaar opbellen.
"Die lampjes in de keuken, waarvan je zei dat ze elk een apart transfootje hadden, wat dus niet zo is. Heb je enig idee waar die wel kan zitten?"
"....."
" Aan het venster?"
"...."
"In die bak? Oké, bedankt."
Mijn vader trok een vragend gezicht. "Waar zit ie nu?"
"Weet je nog toen ikeen uur geleden zei: "Papa, hier in de hoek aan het raam. Zou dat em niet kunnen zijn?" En jij zei: "Neen, dat is het zeker niet!"
"Die?"
"Die!"

Interpretatie
"Ik ben niet klein, ik heb korte beentjes."

Als
Voor de etalage van het immokantoor stopt hij bruusk.
"Daar, die villa in bosrijkgebied met een zwembad en een poolhouse. Die kopen we!"
Ik speur de rest van de aanbiedingen af.
"Neen, dat herenhuis in het hartje van de stad met die gigantische binnentuin. Die zou ik wel willen."
"Of dat gerenoveerde boerderijtje. Lekker rustig op de buiten, weg van alle drukte."
"Mjaa", stem ik in. "Daar zie ik mezelf wel wonen als we de Lotto winnen."
Ik haak mijn arm in de zijne en we wandelen verder. In mijn zak voel ik het Lottobiljet knisperen.