Kat-log
"Neen, niet weer!", hoor ik haar denken als ik naar het zitkussen bij de verwarming loop.
"Ik lag hier eerst en jij neemt trouwens te veel plaats in." Ze rolt zich in een nog kleiner bolletje op, vouwt haar pootje over haar kopje en knijpt haar ogen stijf dicht.
Ik pak haar op, leg haar in haar mandje en knuffel me op het kussen tegen de verwarming
"Denk maar niet je je zin zal krijgen omdat je groter bent." Ze krult haar staart, springt in de zetel en nestelt zich op manlief's buik. Met kleine oogjes kijkt ze me aan.
Ik klop op het kussen: "Er is nog plaats genoeg voor zo'n kleine poes als jij." Maar ze draait zich opnieuw in een bolletje en blijft me tussen haar pootjes in de gaten houden.
Even later sta ik op en loop naar de keuken. In een oogwenk sprint Wiebe van manlief's buik over het tapijt naar het zitkussen. Als ik terugkom ligt ze opnieuw in een bolletje, haar klauwtjes stevig in de stof verankerd.
"Krijg me nu nog maar eens weg!"
zaterdag 3 januari 2004
donderdag 1 januari 2004
woensdag 31 december 2003
2003
Ik ben niet goed in terugblikken. Januari, februari en maart mengden zich ongemerkt tot één geheel, tot één brok tijd waar geen lijnen of grenzen meer in te trekken zijn. Het was een jaar, 365 dagen gevuld met soms veel, soms weinig. Een jaar zonder grote ingrijpende veranderingen. Soms een fijn jaar, soms niet.
Ik sta met mijn rugzak aan de laatste deur van dit jaar. Peinzend, knabbel ik op mijn lip. Wat neem ik mee en wat prop ik in een grote doos en keil ik op zolder? Ik stap over de grote brokken en pluk de kleine pluisjes van de grond. Dit weblog, de lange zomer- en winteravonden vol vrienden, gesprekken, gezelschapspelletjes en gelach. Openspattende vuurwerk deze zomer. De eerste keer buiten eten op ons zelfgelegd terras. De takken van de pruimenboom die het zonlicht in duizenden zilveren spatjes filterde, .... dat neem ik mee en dat is meer dan voldoende.
Prettig eindejaar en een gelukkig nieuwjaar allemaal!
Ik ben niet goed in terugblikken. Januari, februari en maart mengden zich ongemerkt tot één geheel, tot één brok tijd waar geen lijnen of grenzen meer in te trekken zijn. Het was een jaar, 365 dagen gevuld met soms veel, soms weinig. Een jaar zonder grote ingrijpende veranderingen. Soms een fijn jaar, soms niet.
Ik sta met mijn rugzak aan de laatste deur van dit jaar. Peinzend, knabbel ik op mijn lip. Wat neem ik mee en wat prop ik in een grote doos en keil ik op zolder? Ik stap over de grote brokken en pluk de kleine pluisjes van de grond. Dit weblog, de lange zomer- en winteravonden vol vrienden, gesprekken, gezelschapspelletjes en gelach. Openspattende vuurwerk deze zomer. De eerste keer buiten eten op ons zelfgelegd terras. De takken van de pruimenboom die het zonlicht in duizenden zilveren spatjes filterde, .... dat neem ik mee en dat is meer dan voldoende.
Prettig eindejaar en een gelukkig nieuwjaar allemaal!
Abonneren op:
Posts (Atom)