Vier
Ik ben er nog niet aan gewend, aan die vier. De twee - nul - nul vloeien als niets uit mijn pen of toetsenbord. Alleen die vier wil maar niet komen. Steevast neigt mijn vinger naar de drie of wil mijn pen een zwierige drie krullen. Die vier, daar heb ik nog eventjes tijd voor nodig!

Waterskies
"Het zijn net waterskies"
"Of gewone skies"
"Ga je trouwens nog op wintersport? Dan hoef je geen latten meer te kopen?"
"Jammer dat er nu geen sneeuw meer ligt. Anders kon je deze middag zo een rondje langlaufen."
"Nu leef je letterlijk op grote voet."
"Hoe gaat het trouwens nog op de heksenschool?"

Hmpf, ... koop ik eens deftige schoenen inclusief klein hakje en scherpe neus.

Soldenkoorts
Ze liep de winkel niet binnen, neen, ze schreed de winkel binnen met een man en dochtertje in haar kielzog, net alsof ze juist uit een modemagazine gestapt kwam. Tot in de puntjes gehuld volgens de laatste mode knikte ze naar de man: "Jozef, je weet wat je moet doen!" en gebaarde met haar kin naar de lange wachtrij voor de pashokjes. De man slofte gedwee naar de rij, aan elke hand vijf zakken barstensvol kleren, terwijl zij door de winkel liep.
In een duidelijk berekend schema doorliep ze de rekken, schoof ze rijen hemdjes en broeken resoluut aan de kant, tot ze haar gewenste maat vond.
"Ongeloofelijk hoe mensen zo'n bende kunnen maken", zuchtte ze terwijl ze naar een hoop T-shirtjes keek en keilde en rood exemplaar bovenop de berg. In haar armen torste ze ondertussen zelf een onoverzienbare berg rokken, bloesjes, truitjes, broeken, .... .
Het dochtertje drentelde ondertussen stil achter haar aan. Stilletjes. Tot ze een stap naar achter deed en zo haar dochter omver liep. Het meisje viel achterover en knalde met haar hoofd tegen één van de tafeltjes die in het midden van de winkel stond. Duidelijk geërgerd door het gekrijs riep ze naar haar man in de wachtrij. "Jozef, wil je wel eens dat kind in de gaten houden!" en drapeerde ze nog een blauw truitje bovenop de stapel.