Oma
"Tja, ik wil best wel met haar op reis gaan", bedenkt ze. "Maar niet in april, want dan ga ik al naar Zwitserland. En augustus, oktober en eind november ben ik ook al weg." Ze fronst even. "Polen, Iran en nog iets."
"Waar zouden jullie naar toe gaan", vraag ik terwijl ik een lepel soep opslurp. "Als je tenmiste nog de tijd kan vinden."
"Ze wil naar Tenerife." Mijn oma steekt haar tong uit en knijpt haar ogen samen. "Tenerife. Wat moet ik daar gaan zoeken? Dat is voor oude mensen die aan het zwembad willen liggen." Ze prikt in haar salade. "Of jonge mensen die willen feesten. Niets voor mij."
"Neen, mijn oma trekt naar Cuba", lach ik.
Ze zucht even. "Ja, dat was een mooie reis. Veel rondtrekken, veel bekijken." Haar ogen lichten op.
"Of naar Iran", vul ik aan.
"Neen, Iran is pas in november."
"Juist ja. Met wie ga je daar ook al weer heen?"
"Alleen. Ik trek mijn plan wel."
Ze prikt nog een blaadje sla op haar vork. Haar ogen twinkelen ondeugend. "Of niet soms."
Ik laat met mijn lepel de groentjes in mijn soep opwolken en kijk haar aan. Ze is juist 71 geworden.

Wat dacht je
Eentje helemaal achterin een bureaulade.
Eentje onderin mijn tas
Eentje in mijn nachtkastje
en eentje in de besteklade (hoe is die daar gekomen?)

Gevonden?
Mijn lippen liggen in rafels. Ik kan zo het ene velletje na het andere er af pellen. Glimlachen gaat vandaag een beetje stroef met lippen die niet willen meegeven. Ze blijven halverwege steken in een halfslachtig grijnslachje.
Twee uur zoek ik al naar mijn lipbalsempje. Of naar één van de vier lippenbalsemsticks die hier moeten rondzwerven. Niets, nada. Ze verschuilen zich in onvindbare hoekjes van mijn bureau en tas. Er zit niets anders op dan straks een nieuw exemplaartje te kopen. En wedden dat de vier verlorengewaande balsems dan binnen de tien minuten zullen opduiken?