Floep
Om 22u30 op de fiets, in de gietende regen, door de donkere straat is de inspiratie er volop, maar geen manier om ze neer te pennen.
Om 22u40 thuis, warm en afgedroogd voor de computer, is de mogelijkheid om ze neer te pennen er wel, maar is de inspiratie op zijn beurt verdwenen.
maandag 1 maart 2004
2e hands
Boven op de zolder van het tweedehands boekenwinkeltje lichten de zonnestralen die zich door het kleine raampje wisten te wurmen de duizenden stofjes die in de lucht dansen op. De boekenrekken reiken tot aan het plafond. Ik laat mijn vinger over de boekenruggen glijden en doe rek en strek oefeningen in slowmotion. Ik klauter op het krukje, sta op mijn tenen en rek mijn nek zover mogelijk uit om de bovenste titels te kunnen lezen. Met elk schap krimp ik een beetje meer in elkaar, om ten slotte op mijn knieen bij de onderste rij te eindigen, speurend langs de honderden titels.
Hier en daar veroorzaakt een boekenlijst-boek een nooit-meer-gruwel. Gelukkig ontwaar ik niet lang daarna altijd een van mijn lievelingsboeken die de gruwel blust met een rustgevend gevoel van herkenning. Af en toe til ik eentje uit het schap en weeg het verhaal in mijn hand. De moeite of niet?
Een hele middagpauze lang amuseer ik me met mijn rek en strek oefeningen op deze zolder. Tot mijn vinger over een reeks identieke boeken glijdt. Zeven exemplaren netjes op een rijtje. Samen gekneld tussen bonte kleuren en lettertypes en opeens vraag ik me af: is het een goed teken dat die boeken zo talrijk in een tweedehands boekenwinkeltje worden ondergebracht, of niet?
Boven op de zolder van het tweedehands boekenwinkeltje lichten de zonnestralen die zich door het kleine raampje wisten te wurmen de duizenden stofjes die in de lucht dansen op. De boekenrekken reiken tot aan het plafond. Ik laat mijn vinger over de boekenruggen glijden en doe rek en strek oefeningen in slowmotion. Ik klauter op het krukje, sta op mijn tenen en rek mijn nek zover mogelijk uit om de bovenste titels te kunnen lezen. Met elk schap krimp ik een beetje meer in elkaar, om ten slotte op mijn knieen bij de onderste rij te eindigen, speurend langs de honderden titels.
Hier en daar veroorzaakt een boekenlijst-boek een nooit-meer-gruwel. Gelukkig ontwaar ik niet lang daarna altijd een van mijn lievelingsboeken die de gruwel blust met een rustgevend gevoel van herkenning. Af en toe til ik eentje uit het schap en weeg het verhaal in mijn hand. De moeite of niet?
Een hele middagpauze lang amuseer ik me met mijn rek en strek oefeningen op deze zolder. Tot mijn vinger over een reeks identieke boeken glijdt. Zeven exemplaren netjes op een rijtje. Samen gekneld tussen bonte kleuren en lettertypes en opeens vraag ik me af: is het een goed teken dat die boeken zo talrijk in een tweedehands boekenwinkeltje worden ondergebracht, of niet?
Daar gaan we ...
Ik test met mijn grote teen. Eventjes kromt die zich verschrikt, maar herstelt zich dan snel. Het is al erger geweest, veel erger. Maar het is ook al beter geweest. Ik zwaai mijn armen los, hoor hoe mijn nekwervels kraken en haal diep adem.
Op maandagmorgen in mijn agenda kijken voelde vaak als een sprong in het diepe. Deze week laat ik me rustig in het water glijden. Ik hang wat aan het startblok en tuur naar het einde, deze keer niet zo veraf als normaal. Vrijdag mag ik terug op het droge klauteren, maar tot dan .... stevig doorzwemmen.
Ik test met mijn grote teen. Eventjes kromt die zich verschrikt, maar herstelt zich dan snel. Het is al erger geweest, veel erger. Maar het is ook al beter geweest. Ik zwaai mijn armen los, hoor hoe mijn nekwervels kraken en haal diep adem.
Op maandagmorgen in mijn agenda kijken voelde vaak als een sprong in het diepe. Deze week laat ik me rustig in het water glijden. Ik hang wat aan het startblok en tuur naar het einde, deze keer niet zo veraf als normaal. Vrijdag mag ik terug op het droge klauteren, maar tot dan .... stevig doorzwemmen.
Abonneren op:
Posts (Atom)