Macho
Bijtend op mijn onderlip manoevreerde ik mijn auto de parking in. Ik reed een klein stukje voorbij de ingang, zette hem toen in achteruit en probeerde zodanig te draaien dat de neus netjes voor de slagboom eindigde.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik met een rotvaart een glimmend zwarte sportauto naderen.
"Stop, stop, stop", mompelde ik en zette me schrap voor de klap, maar er kwam niets. Of toch ... een toeterconcert dat drie straten verder te horen was.
Ik grabbelde in het handschoenvakje naar de afstandsbediening en reed onder de geopende slagboom. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe de zwarte sportauto vakkundig aan mijn bumper kleefde. Hij trommelde verveeld op het dashbord terwijl ik de mijn auto door de smalle bochten, die naar mijn parkeerplaatsje leiden, stuurde. Hij inspecteerde zijn haar in zijn achteruitkijkspiegel en stuurde ondertussen losjes met één hand achter mij aan.
Na het laatste bochtje gaf ie plankgas en scheurde mij voorbij. In een vloeiende beweging draaide hij zijn auto 180° en reed hem netjes in het voorziene vak.

"Moet ik die van jou ook doen, schatje", schertste hij door zijn open raam.
Ik klemde mijn tanden opeen en parkeerde mijn autootje tussen de lijnen. Iets schever dan goed is.
"Geen nood, oefening baart kunst", grijnsde hij terwijl hij uit zijn auto stapte.
Ik hoopte stilletjes om een losliggend keitje, één van de wapperende panden van zijn jas die tussen de deur klem kwam zitten, een bananeschil desnoods, maar niets daarvan.
Hij schoof zijn zonnebril op zijn neus, schonk me een spottende grijns en beende de parking uit.

Floep
Om 22u30 op de fiets, in de gietende regen, door de donkere straat is de inspiratie er volop, maar geen manier om ze neer te pennen.
Om 22u40 thuis, warm en afgedroogd voor de computer, is de mogelijkheid om ze neer te pennen er wel, maar is de inspiratie op zijn beurt verdwenen.

2e hands
Boven op de zolder van het tweedehands boekenwinkeltje lichten de zonnestralen die zich door het kleine raampje wisten te wurmen de duizenden stofjes die in de lucht dansen op. De boekenrekken reiken tot aan het plafond. Ik laat mijn vinger over de boekenruggen glijden en doe rek en strek oefeningen in slowmotion. Ik klauter op het krukje, sta op mijn tenen en rek mijn nek zover mogelijk uit om de bovenste titels te kunnen lezen. Met elk schap krimp ik een beetje meer in elkaar, om ten slotte op mijn knieen bij de onderste rij te eindigen, speurend langs de honderden titels.
Hier en daar veroorzaakt een boekenlijst-boek een nooit-meer-gruwel. Gelukkig ontwaar ik niet lang daarna altijd een van mijn lievelingsboeken die de gruwel blust met een rustgevend gevoel van herkenning. Af en toe til ik eentje uit het schap en weeg het verhaal in mijn hand. De moeite of niet?
Een hele middagpauze lang amuseer ik me met mijn rek en strek oefeningen op deze zolder. Tot mijn vinger over een reeks identieke boeken glijdt. Zeven exemplaren netjes op een rijtje. Samen gekneld tussen bonte kleuren en lettertypes en opeens vraag ik me af: is het een goed teken dat die boeken zo talrijk in een tweedehands boekenwinkeltje worden ondergebracht, of niet?