Blok
Ik strooi de letters lukraak over de pagina heen en bestudeer het resultaat. Met mijn neus bovenop de rondingen en uitsteekseltjes. Even dreigt er een glimlach door te breken, maar onmiddellijk daarna grijp ik naar de grove borstel in de vorm van Ctr+A en Delete. Het witte virtuele blad kijkt me verwijtend aan. De deadline staat al aan de deur van zijn ene voet op de andere te wippen. "Snel, snel, snel", hoor ik hem sissen.
"Wees nu even stil", bijt ik hem toe.
Ik doe een nieuwe poging, maar veeg ook die al snel weer van tafel.
"Doe dan even iets anders", probeer ik mezelf te sussen.
"Er is op dit moment niets anders."
En hier wil het ook al niet lukken.
woensdag 3 maart 2004
dinsdag 2 maart 2004
Macho
Bijtend op mijn onderlip manoevreerde ik mijn auto de parking in. Ik reed een klein stukje voorbij de ingang, zette hem toen in achteruit en probeerde zodanig te draaien dat de neus netjes voor de slagboom eindigde.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik met een rotvaart een glimmend zwarte sportauto naderen.
"Stop, stop, stop", mompelde ik en zette me schrap voor de klap, maar er kwam niets. Of toch ... een toeterconcert dat drie straten verder te horen was.
Ik grabbelde in het handschoenvakje naar de afstandsbediening en reed onder de geopende slagboom. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe de zwarte sportauto vakkundig aan mijn bumper kleefde. Hij trommelde verveeld op het dashbord terwijl ik de mijn auto door de smalle bochten, die naar mijn parkeerplaatsje leiden, stuurde. Hij inspecteerde zijn haar in zijn achteruitkijkspiegel en stuurde ondertussen losjes met één hand achter mij aan.
Na het laatste bochtje gaf ie plankgas en scheurde mij voorbij. In een vloeiende beweging draaide hij zijn auto 180° en reed hem netjes in het voorziene vak.
"Moet ik die van jou ook doen, schatje", schertste hij door zijn open raam.
Ik klemde mijn tanden opeen en parkeerde mijn autootje tussen de lijnen. Iets schever dan goed is.
"Geen nood, oefening baart kunst", grijnsde hij terwijl hij uit zijn auto stapte.
Ik hoopte stilletjes om een losliggend keitje, één van de wapperende panden van zijn jas die tussen de deur klem kwam zitten, een bananeschil desnoods, maar niets daarvan.
Hij schoof zijn zonnebril op zijn neus, schonk me een spottende grijns en beende de parking uit.
Bijtend op mijn onderlip manoevreerde ik mijn auto de parking in. Ik reed een klein stukje voorbij de ingang, zette hem toen in achteruit en probeerde zodanig te draaien dat de neus netjes voor de slagboom eindigde.
In mijn achteruitkijkspiegel zag ik met een rotvaart een glimmend zwarte sportauto naderen.
"Stop, stop, stop", mompelde ik en zette me schrap voor de klap, maar er kwam niets. Of toch ... een toeterconcert dat drie straten verder te horen was.
Ik grabbelde in het handschoenvakje naar de afstandsbediening en reed onder de geopende slagboom. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hoe de zwarte sportauto vakkundig aan mijn bumper kleefde. Hij trommelde verveeld op het dashbord terwijl ik de mijn auto door de smalle bochten, die naar mijn parkeerplaatsje leiden, stuurde. Hij inspecteerde zijn haar in zijn achteruitkijkspiegel en stuurde ondertussen losjes met één hand achter mij aan.
Na het laatste bochtje gaf ie plankgas en scheurde mij voorbij. In een vloeiende beweging draaide hij zijn auto 180° en reed hem netjes in het voorziene vak.
"Moet ik die van jou ook doen, schatje", schertste hij door zijn open raam.
Ik klemde mijn tanden opeen en parkeerde mijn autootje tussen de lijnen. Iets schever dan goed is.
"Geen nood, oefening baart kunst", grijnsde hij terwijl hij uit zijn auto stapte.
Ik hoopte stilletjes om een losliggend keitje, één van de wapperende panden van zijn jas die tussen de deur klem kwam zitten, een bananeschil desnoods, maar niets daarvan.
Hij schoof zijn zonnebril op zijn neus, schonk me een spottende grijns en beende de parking uit.
maandag 1 maart 2004
Abonneren op:
Posts (Atom)