Ongemakkelijk
Steuntjes die prikken in mijn ogen.
Een exemplaar dat geneigd is om steeds naar het puntje van mijn neus af te glijden.
Klemmende beentjes die het stukje boven mijn oor al tot moes pletten.
Haar dat zich steeds weer vrolijk tussen de scharniertjes weet te klemmen.

Hoe deed ik dat vroeger weer .... een bril dragen?

Tijd
Gisteren was ik blij dat ik het pas morgen zou moeten doen.
Vandaag wou ik dat ik het gisteren al gedaan had.

Lentekriebels #2
Hun rode kopjes wenkten me zacht wuivend. Iets te laat want ik stond net een bos witte soorgenootjes af te rekenen. Ze gingen iets uitbundiger wiegen terwijl de eerste bos in een papiertje verpakt werd. Enkele van hen strekten hun steeltjes nog net ietsje langer en vouwden hun groene blaadjes netjes in de plooi. Ik probeerde hun gepronk te negeren, maar toen ik mijn aankoop aannam, horde ik mezelf zeggen: "Geef ook maar zo'n tuiltje rode."
Met het eerste echte lentezonnetje op mijn rug wandelde ik terug naar mijn bureau. Twee bossen bloemen in mijn armen en een stevig gepantserd goed humeur.