Ijverige huisvrouw
"Hé, ik kan weer naar buiten kijken", zei hij verwonderd.
Mag ik die spons nu naar zijn hoofd keilen?

Blij dat we in een rijhuisje wonen, anders had ik nog meer ramen te wassen.

Vrij
"Vrij is vrij", mopperde ik terwijl ik de deur van mijn bureau opentrok. "Een week vakantie is een week vakantie", gromde ik verder terwijl ik mijn computer aanporde om eens in actie te schieten. "Vakantie is niet die pokke-pdf's komen nakijken en correcties doorbellen", besloot ik terwijl ik op mijn bureaustoel neerplofte.
De zon beloofde er nog een schepje bovenop te doen en liet haar helderste stralen mijn bureau binnenschijnen.
"Hou dat nog eventjes vol, oké", pleitte ik. "Ik ben zo weer buiten om van jou te genieten."
Enkele uitgeprinte en nagekeken pdf's later had ik hem aan de lijn, de drukkerij-meneer.
"Voor pagina 15 .... "
"Mooi weer vandaag, is het niet. Zonde om binnen te zitten", zuchte hij.
"Hmm, op pagina 15 ontbreekt de copyright bij de foto .... "
"Echt een weertje om op een terrasje een Duvel te drinken."
"Duvel is niet mijn ding, maar dat terrasje doe ik zo wel. Dus, voor pagina 15 .... "
"Aah juist, gelukzak, jij bent vrij deze week."
"Jaha, kunnen we het nu even over pagina 15 hebben?"
"Ja, zo meteen. Maar wil je me dan een plezier doen?"
"Wat?"
"Drink er op dat terrasje ééntje op mijn gezondheid. Beloofd?"
"Geen probleem. Dus op pagina 15 .... "

Duvel is eigenlijk best nog lekker.

*auw*
Een marathon, dat moest het geweest zijn, besliste ik terwijl ik moeizaam één been uit bed zwierde. Ik bleef even liggen om mijn gekwelde rug wat te sparen. Hobbes en Wiebe draaiden nieuwsgierig rond die ene blote voet die op de grond ruste. Alsof alle scharnieren vastgeroest waren, vertelde ik lief. Het voelde alsof ik helemaal beurs gemept was, alles, maar dan ook alles deed pijn.
"Je zou denken dat je een marathon gelopen hebt, in plaats van gewoon wat in de tuin gewerkt te hebben."
"Gewoon wat gewerkt", mopperde ik, nog steeds met mijn ene been uit bed. "Hard en stevig doorgewerkt, ja."
"Jij bent ook maar gewoon om een balpen vast te houden", grijnsde lief zonder medelijden.
Voorzichtig strompelde hij de kamer uit. "Ik ook trouwens", klonk het nog met heel wat minder leedvermaak.