Leeg
De cover beloofde veel goeds, maar de verpakking bleek mooier dan de inhoud. Een zwaar tekort voor een boek. De zinnen wikkelden zich als prikkeldraad om me heen. Ze haperden en prikten venijnig. Ze probeerden grote woorden aan, maar leken op een slecht verkleedpartijtje.
Twintig pagina's later belandde het geheel met een boogje middenin de tulpen. En zachte plof en dan niets meer.
Eventjes later veegde ik schuldbewust de zwarte aarde van tussen de bladzijden. Mag je wel gooien met bibboeken? Als ze echt heel slecht zijn?

Vakantiegevoel (een beetje toch)
Het was lekker warm. Open-schoenen-warm, blote-benen-warm, daaaag-jas-warm.
De wind gleed zachtjes langs me terwijl ik achter hem aan fietste, hobbelend over de kasseien, richting schouwburg. Binnenin borrelde een déjà-vu. Dit kende ik. Van dit gevoel had ik nog genoten.
Terwijl hij rond de hoek verdween, wist ik het weer. Vakantie! Zomer! Dit hobbelen over de kasseien voelde als een mooie zomeravond, een mooie vrijdagavond. Met de zekerheid van twee dagen niets doen door de straten rijden. Richting film, ijsje en lange wandeling.
Het werd echter schouwburg, fietsen en slapen. Want het was nog maar april en iemand moest om zes uur al op de bus zitten.

Ijverige huisvrouw
"Hé, ik kan weer naar buiten kijken", zei hij verwonderd.
Mag ik die spons nu naar zijn hoofd keilen?

Blij dat we in een rijhuisje wonen, anders had ik nog meer ramen te wassen.