GSM #2 De beltoon dringt door de stof van mijn schoudertas.
Mijn hart zinkt onmiddellijk een verdieping lager en zwemt kloppend rondjes in mijn buik.
Het moet niet te lang meer duren.
Weten we nu ook Een telefoon waar je naar zit te kijken zal nooit rinkelen, hoe angstvallig je ook wacht op nieuws.
Hetzelfde principe gaat op voor een gsm
woensdag 26 mei 2004
Binnenspringen Ze liep zonet even door mijn hoofd. Breed lachend. Haar sproeten glommen en haar ogen leken te twinkelen. Ze was haar eigen zelf van tien jaar geleden. Zorgeloos.
Ze dook zomaar op, uit het niets. Ik hou ervan als ze dat doet.
