Maandagmorgen in
Veel te laat mijn bed ingerold en veel te vroeg eruit geschopt worden (door de irrante wekkerradio die altijd gelijk heeft) resulteerde in een wollig hoofd.
Met twee verschillende slippers stond ik buiten op de stoep, fiets vergeten. Waar ging ik ook weer heen? O juist ja, werk.
Ik schakel mijn minidisc aan en dein op de zachte klanken van Luc De Vos zijn stem. De zon schijnt warm op mijn rug. Ik zet af en fiets mijn schaduw achterna.

Om lange wachttijden te vermijden gelieve tussen 9 en 10 te komen stemmen

11u15: aanschuiven bij stembureau 93

11u18: aanschuiven in het buurtwinkeltje voor een kilo persappelsienen

Vadertjesdag
Ze zitten op de stoep, hun krijtjes over de tegels uitgespreid.
"Dat is een mooie tekening", zegt de oudere vrouw die hen voorbij loopt en ze buigt over hen heen. "Is dat voor jullie papa?"
Het blonde krullenkopje kijkt eventjes op.
"Neen!", antwoordt hij kordaat en kleurt weer verder.
"Maken jullie dan geen mooie tekening voor vadertjesdag?", vraagt de vrouw gemaakt geschrokken.
Het kleine meisje kijkt nu ook op. "Wij hebben al een mooi cadeautje voor papa."
"Ooh. En mag ik weten wat", fluistert de vrouw en ze buigt zich nog een beetje dieper over hen heen.
Het blonde jongetje springt recht en toont een plateau vol witte bekertjes tot aan de rand gevuld met water.
"Dit. Die gaan we allemaal naar papa smijten."