Ver van de wereld
Terwijl de aftrap gegeven werd bond ik opnieuw mijn wieltjes onder. Ik riep nog dat ik even een rondje ging skeeleren, maar meer dan wat gemurmel steeg er niet op uit de zetel.
De straat was verlaten. Ik reed de straat uit en zette koers naar de velden voor mijn vertrouwde ronde.
"Een klein rondje", hield ik mezelf voor. "Tot aan het bruggetje"
Maar eenmaal aan het bruggetje reed ik door tot aan de laatste boerderij. De straat was verlaten. In de verte sjeesde een auto. Ik zag net het dak boven de graanhalmen uitpiepen. Heen en weer wiebelend wierp ik in gedachten een muntje op. Terug keren of verder tot aan de manege. Het werd de manege en daarna het kleine kapelletje, het ruiterpad, de aardbeikwekerij.
Een dikke 10 kilometer.
Ik rolde en rolde. Het ritme zat in mijn benen en liet me niet meer los. Ik rolde de zonsondergang tegemoet. De horizon gloeide hel oranje op. Dat was het dichtste dat ik bij de EK-match van die avond kwam.
donderdag 1 juli 2004
1 juli - vakantie
Zelfs nu ik de schoolbanken al meer dan vier jaar achter me heb gelaten, raak ik het gevoel nog steeds niet kwijt. 1 juli blijft garant staan voor een inwendig huppeltje en de juichkreet: "Eindelijk vakantie! Twee lange maanden vakantie! Uitslapen en niets moeten!"
Jammer voor mij dat ik deze morgen mijn benen even vroeg als anders over de rand van het bed moest zwieren. Door stille straten naar het werk moest fietsen en om 8u mijn computer tot actie aanmanen.
Nog twee weken!
Zelfs nu ik de schoolbanken al meer dan vier jaar achter me heb gelaten, raak ik het gevoel nog steeds niet kwijt. 1 juli blijft garant staan voor een inwendig huppeltje en de juichkreet: "Eindelijk vakantie! Twee lange maanden vakantie! Uitslapen en niets moeten!"
Jammer voor mij dat ik deze morgen mijn benen even vroeg als anders over de rand van het bed moest zwieren. Door stille straten naar het werk moest fietsen en om 8u mijn computer tot actie aanmanen.
Nog twee weken!
maandag 28 juni 2004
Gedaan met tellen
En dan speelt je hoofd met je voeten. Je denkt dat je blij zal zijn. Je denkt dat je van de daken zal springen als het eenmaal zover is. Als je een verlossende "ja" als antwoord krijgt, maar niets daarvan.
Eenmaal het zover is krijg je te maken met zoiets als gemengde gevoelens.
"Ben je niet blij?"
"Jawel, heel erg blij!"
"Wat is er dan?"
"Ik kan mijn vinger er niet op leggen.
Nog zes weken. Dan staat er mij een sprong in een nieuwe diepte te wachten. Nieuwe uitdagingen, nieuwe mensen, nieuwe omgeving. Dat zwemmen zal wel lukken.
Nog zes weken en dan rij ik elke morgen een nieuwe route. Op weg naar mijn nieuwe job.
En dan speelt je hoofd met je voeten. Je denkt dat je blij zal zijn. Je denkt dat je van de daken zal springen als het eenmaal zover is. Als je een verlossende "ja" als antwoord krijgt, maar niets daarvan.
Eenmaal het zover is krijg je te maken met zoiets als gemengde gevoelens.
"Ben je niet blij?"
"Jawel, heel erg blij!"
"Wat is er dan?"
"Ik kan mijn vinger er niet op leggen.
Nog zes weken. Dan staat er mij een sprong in een nieuwe diepte te wachten. Nieuwe uitdagingen, nieuwe mensen, nieuwe omgeving. Dat zwemmen zal wel lukken.
Nog zes weken en dan rij ik elke morgen een nieuwe route. Op weg naar mijn nieuwe job.
Abonneren op:
Posts (Atom)