Bijna weg
Ik sleepte kilo's papier uit mijn kasten en propte die in dozen.
Ik zette ze netjes naast mijn deur, als voorbereiding op een enkeltje bureau - papiercontainer.
Ik verdeelde het papier dat niet mocht verdwijnen in stapeltjes.
De stapeltjes kregen elk een map rond zich gevouwen.
In mijn kast staan nu welgeteld zestien mappen.
Ik delete alle bestanden op mijn computer die in de prullenmand thuishoorden.
Ik ordende de boel hier en daar nog wat extra.
Ik typte enkele laatste lijstjes uit; contactpersonen, handige telefoonnummers, ...
Ik verzamelde mijn eigen spulletjes in een kartonnen doos en zette die naast de wachtende plantjes, zodat ze morgen allemaal mee kunnen voor een enkeltje bureau - thuis.
Ik streepte het voorlaatste puntje op mijn to-do-lijstje af.
Ik blies enkele pluisjes van mijn bureau.

Nog twee en een halve dag. Wat zou ik nog kunnen doen?

Onnoemlijk mooi

"Touché", dacht ik. Dit is het. Boetseren met woorden. Met zesentwintig letters en een handvol leestekens. Bart van der Griendt brengt het prachtig onder woorden. Ik neem het me voor.

"Nu is het tijd voor bloemen en wolken. Voor de tuin en je dekbed om half twaalf in de morgen. Tijd voor indrukken, buitenlucht en dromen. Drinken en luisteren. Knoop het bij elkaar, slinger het op je rug en noem het vakantie."

Feestje
De regendruppels glijden langs de spijlen van de stoelen en pletsen open in de plassen op het terras. Donkere regenwolken waaien niet voorbij, maar ankeren zich vast boven de tuin.
Een zomerverjaardag is geen garantie voor zomerse feestjes. Zomerse tuinfeestjes.
Er zit niets anders op: tafels en stoelen aan de kant, licht buitelende muziek, zoveel mogelijk lampen aan en zelf het zonnetje in huis spelen.