Lui
De dagen beginnen traag. 's Morgens piep ik voorzichtig van onder mijn dekbed om te kijken of de dag al rijp genoeg is om mijn tanden in te zetten.
Ik kampeer in mijn eigen huis, op mijn eigen bed. Met een boek, wat muziek en tikkende regen op de ramen waan ik me op een klein eiland. De fijne stof van de kalamboe wiegt zachtjes op en neer.
De katten knijpen lijzig met hun ogen als ze me op bed opgekruld zien liggen. Ik kriebel even achter Wiebes oor. Ze spint en knijpt weer haar ogen dicht.
Dat nietsdoen, ik krijg het snel onder de knie.

Dobberen

Echt weg
"Come to the edge", he said
They said: "we're afraid"
"Come to the edge", he said
They came
He pushed them and they flew!!
 
Fly!!!! 
schreef ze een tijdje geleden in mijn commentaarhokje.
 
Ik trek straks voor de laatste keer de deur van mijn bureau dicht, geef mijn sleutels af en fiets de straat uit. Ik word nagewuifd vanuit de ene deur en opgewacht aan een nieuwe deur.
 
Maar eerst: lezen, vliegeren, door de dag heen dobberen. Een maand vakantie voor ik opnieuw ga vliegen, al zal het met bibberende vleugels zijn.