Trouw
Honderden zeepbellen dwarrelen de kerk binnen. Zeilen boven ons hoofd en ploppen geluidloos open tegen de uitgestoken vinger van een heiligenbeeld.
Het pasgetrouwde koppeltje grijnst in het felle zonlicht. Hun ogen glinsteren bijna even hard als de zeepbellen twinkelen in de zonnestralen. De rijst bleef hun bespaard.

Tijdens de openingsdans steekt iedereen het net gekregen gensterstaafje aan. Met grote ogen kijken bruid en bruidegom naar de duizende sterretjes die aan de rand van de dansvloer oplichten.
Broers en zussen leunen breed glimlachend achteruit. Misschien zijn die kleine dingen nog het mooiste cadeautje.

Holiday in Spain
"Geef me de tijd om te raden wie ik ben"
"Raden?"
"Ja, dat zingt ie"
"Neen, hij zingt redden. Luister maar"

Geef me de tijd om te redden wie ik ben
De dagen vertragen tot ze stollen en stilstaan
Geef me de tijd om mezelf terug te vinden
Ik maak alles goed met wat er overblijft

"Ik vind raden toch leuker klinken."

Overtuiging
In de kast hangt een dieprood kleed. Fijne schouderbandjes en lichte ruisende stof. Ernaast, nog netjes in de doos, een paar sandaaltjes met (hoge) hakken. Ik laat het kleed over mijn hoofd glijden en trek mijn (hoog)gehakte schoentjes aan. De stof dwarrelt rond mijn voeten met elke stap die ik zet. Ik wandel weg van de spiegel, knijp mijn ogen dicht, draai me om en kijk naar mijn spiegelbeeld. "Niet slecht", overtuig ik mezelf. "En trouwens", voeg ik er stilletjes aan toe. "Iedereen kijkt toch naar de bruid."