zaterdag 31 juli 2004

Trouw - te laat
"Ik zeg het je. Binnen het uur heeft de eerste zijn stropdas op de zijkant van zijn hoofd, naast zijn oor bungelen."
Zijn woorden waren nog niet koud. In het midden spotten we de eerste die dit een gepaste look vond om op de tonen van "Indianendans" door de zaal mee te huppelen.
Trouw - laat
"Dansen met haar lijkt veel op een piano verhuizen."
Trouw
Honderden zeepbellen dwarrelen de kerk binnen. Zeilen boven ons hoofd en ploppen geluidloos open tegen de uitgestoken vinger van een heiligenbeeld.
Het pasgetrouwde koppeltje grijnst in het felle zonlicht. Hun ogen glinsteren bijna even hard als de zeepbellen twinkelen in de zonnestralen. De rijst bleef hun bespaard.

Tijdens de openingsdans steekt iedereen het net gekregen gensterstaafje aan. Met grote ogen kijken bruid en bruidegom naar de duizende sterretjes die aan de rand van de dansvloer oplichten.
Broers en zussen leunen breed glimlachend achteruit. Misschien zijn die kleine dingen nog het mooiste cadeautje.