Iemand?
Aarzelend hou ik het pakje in alluminiumfolie voor me uit.
"Als jullie zin hebben."
Vier paar ogen scheuren zich los van het computerscherm.
"Wat zei je?"
"Ik heb een stuk cake mee", herhaal ik. "Als er iemand zin heeft in een stukje..."
In geen tijd diept iemand een mes op, gaat een ander op zoek naar bordjes en zet een derde koffie. Een alinea later word er een dampend kopje op mijn bureau geschoven.
Ik kijk het bureau rond. Iedereen werkt weer stug door. Maar er glanst iets nieuws. Een gewoonte die ik helemaal kwijt waande, is juist op kleine kousevoetjes binnengeslopen.