Boekenbeurs 2004
Niet de drie draagtassen vol boeken. Niet de gezellige drukte. Niet het eindeloos snuisteren tussen duizenden titels. Niet Lief wegplukken uit een boek, of zelf weggeplukt worden. Niet de voorpret, het uitkiezen: 'welke eerst'.
Wel die twee mensen. Rug aan rug geleund weggedoken in een boek. Op een trapje in hall vier. De wereld rondom hen vergeten. Dat vond ik het leukst.
maandag 8 november 2004
donderdag 4 november 2004
Voorpret
Als ik eerlijk ben, mis ik mijn uurtje over de middag. Weg van alles en ronddwalen in kleine winkeltjes verborgen achter kleine geveltjes. Ik mis het snuisteren in een boekhandel. Zinnen proeven, wikken en wegen en af en toe mezelf een cadeautje gunnen.
Ik slenter niet meer door de straten zoals vroeger. Er is simpelweg niets om in rond te slenteren. Dus ik geniet van mijn eten, in plaats van snel, snel een broodje binnen te werken. Ik luister hoe mensen praten en ideeën uitwisselen. Hoe absurde dialogen ontstaan en discussies zich een weg spinnen tussen de borden en glazen door. En als het te erg kriebelt, schuif ik wat vroeger voor mijn computerscherm.
Op het ww-web zijn ook leuke winkeltjes te vinden. Ze zijn niet gezellig. Ik kan niets in mijn handen wegen, geen eerste zinnen lezen of de geur van een houten plankenvloer opsnuiven. Maar ik kan mezelf wel een cadeautje doen. De voorpret, het wachten tot het pakje in mijn brievenbus belandt, maakt veel goed.
Als ik eerlijk ben, mis ik mijn uurtje over de middag. Weg van alles en ronddwalen in kleine winkeltjes verborgen achter kleine geveltjes. Ik mis het snuisteren in een boekhandel. Zinnen proeven, wikken en wegen en af en toe mezelf een cadeautje gunnen.
Ik slenter niet meer door de straten zoals vroeger. Er is simpelweg niets om in rond te slenteren. Dus ik geniet van mijn eten, in plaats van snel, snel een broodje binnen te werken. Ik luister hoe mensen praten en ideeën uitwisselen. Hoe absurde dialogen ontstaan en discussies zich een weg spinnen tussen de borden en glazen door. En als het te erg kriebelt, schuif ik wat vroeger voor mijn computerscherm.
Op het ww-web zijn ook leuke winkeltjes te vinden. Ze zijn niet gezellig. Ik kan niets in mijn handen wegen, geen eerste zinnen lezen of de geur van een houten plankenvloer opsnuiven. Maar ik kan mezelf wel een cadeautje doen. De voorpret, het wachten tot het pakje in mijn brievenbus belandt, maakt veel goed.
dinsdag 2 november 2004
Audrey
Lief heeft het niet op Audrey Tautou. Haar glimlach en donkere ogen konden hem in ‘Amelie Poulain’ niet bekoren. ‘Un long dimanche de fiançailles’ was dus geen optie voor een namiddag cinema.
Maar dat was buiten het informatiebord gerekend. Alle films die we samen wilden bekijken: volzet, volzet, volzet.
‘We kunnen nog naar K3 , Garfield of Shark Tale’, mompelde ik, terwijl ik het bord bestudeerde. Lief haalde diep adem en liep naar de kassa.
‘Twee kaartjes voor Un long dimanche graag.’ Hij draaide zich om naar mij. ‘Ik zie je te graag, denk ik.’
De film was net begonnen. Hand in hand schuifelden we naar de eerste vrije stoelen die we op de tast konden vinden. Stil ploften we op de eerste rij neer. De glimlach van Audrey Tautou vulde het hele scherm. Lief keek en opeens fluisterde hij: ‘Dat is het dus.’
Vanavond mag ‘Amélie Poulain’ weer een rondje draaien in de DVD-speler. Want Lief, die is helemaal voor de charmes van Audrey Tautou gevallen.
O ja, zelfs los van Audrey Tautou is Un long dimanche de fiançailles een fantastische film
Lief heeft het niet op Audrey Tautou. Haar glimlach en donkere ogen konden hem in ‘Amelie Poulain’ niet bekoren. ‘Un long dimanche de fiançailles’ was dus geen optie voor een namiddag cinema.
Maar dat was buiten het informatiebord gerekend. Alle films die we samen wilden bekijken: volzet, volzet, volzet.
‘We kunnen nog naar K3 , Garfield of Shark Tale’, mompelde ik, terwijl ik het bord bestudeerde. Lief haalde diep adem en liep naar de kassa.
‘Twee kaartjes voor Un long dimanche graag.’ Hij draaide zich om naar mij. ‘Ik zie je te graag, denk ik.’
De film was net begonnen. Hand in hand schuifelden we naar de eerste vrije stoelen die we op de tast konden vinden. Stil ploften we op de eerste rij neer. De glimlach van Audrey Tautou vulde het hele scherm. Lief keek en opeens fluisterde hij: ‘Dat is het dus.’
Vanavond mag ‘Amélie Poulain’ weer een rondje draaien in de DVD-speler. Want Lief, die is helemaal voor de charmes van Audrey Tautou gevallen.
O ja, zelfs los van Audrey Tautou is Un long dimanche de fiançailles een fantastische film
Abonneren op:
Reacties (Atom)