Even
Het is donker, het regent en ik voel hoe ik zelf zonder woorden val. Ik nestel me in kleine hoekjes. Duik weg in vreemde werelden, verborgen achter de kaft van een boek. Ik knuffel mezelf in een verborgen hol onder mijn dekbed.
Ik kijk, ik droom, ik zing, maar ik heb heel eventjes geen woorden meer.

Winkel-switch
"Nog eventjes hier binnen."
"Hier ook nog?"
"Gewoon nog deze winkel. Dan gaan we naar huis. Echt!"
"Alsjeblieft. Mijn voeten doen pijn. Mijn rug doet pijn. Mijn benen zijn stijf. Ik wil naar huis. Heb je echt nog niet genoeg winkels gezien?"
"Gewoon nog deze ene winkel. Misschien hebben ze hier wat ik zoek."
"..."
"Het duurt niet lang."
"Enkel nog deze?"
"Enkel nog deze!"

Waarop Lief zijn zoektocht naar de ideale winterjas verder zette en ik me op de vensterbank van het winkelraam liet zakken tussen vijf andere mannen die me begrijpend toeknikten.

...
Niets...
Gek...