Kleine Adam
Opeens hou ik Kleine Adam terug in mijn handen. Eén van mijn eerste eigen boeken. Ik blader erdoor heen en snuif de geur van oude boeken op; muf papier en een vergeelde beduimdelde kaft.
'Het was één van mijn lievelingsboeken', glimlach ik terwijl ik tussen de pagina's snuister. Adam die met zijn bezem de hele wereld wegveegt en met zijn kleurkrijtjes en nieuwe, mooiere wereld wil tekenen.
'Ik heb het net eens doorbladerd en vind het maar een naïef boek', zegt de verkoopster van de tweedehandswinkel. 'Idealistisch, saai en hopeloos verouderde illustraties.'
Ze neemt mijn geld aan en wikkelt Kleine Adam in bruin pakpapier.
Ik laat het boek in mijn tas glijden en denk: 'Je moet het als zesjarige gelezen hebben, om er van te houden.' Met die herinnering in mijn tas loop ik de winkel uit.

Even
Het is donker, het regent en ik voel hoe ik zelf zonder woorden val. Ik nestel me in kleine hoekjes. Duik weg in vreemde werelden, verborgen achter de kaft van een boek. Ik knuffel mezelf in een verborgen hol onder mijn dekbed.
Ik kijk, ik droom, ik zing, maar ik heb heel eventjes geen woorden meer.

Winkel-switch
"Nog eventjes hier binnen."
"Hier ook nog?"
"Gewoon nog deze winkel. Dan gaan we naar huis. Echt!"
"Alsjeblieft. Mijn voeten doen pijn. Mijn rug doet pijn. Mijn benen zijn stijf. Ik wil naar huis. Heb je echt nog niet genoeg winkels gezien?"
"Gewoon nog deze ene winkel. Misschien hebben ze hier wat ik zoek."
"..."
"Het duurt niet lang."
"Enkel nog deze?"
"Enkel nog deze!"

Waarop Lief zijn zoektocht naar de ideale winterjas verder zette en ik me op de vensterbank van het winkelraam liet zakken tussen vijf andere mannen die me begrijpend toeknikten.