Winter
Ik had de klaagzang der klaagzangen neergepend. Over..., ja over wat denk je. Maar hij is weg. Gedelete naar het niemandsland diep binnenin een computer.
Eén zinnetje bleef:
Mijn humeur kleurt net zo somber als de lucht buiten.
Dat is net nog aanvaardbaar, vind ik.
En nu schop ik mezelf de fiets op, op zoek naar vrolijke films en zonnig eten. Denk zongedroogde tomaatjes, licht zoete wijn en knapperige wokgroentjes voor bij de kip deze avond. Als dat niet helpt...
maandag 6 december 2004
Traag en stil
Ik schud mezelf wakker uit een nare droom. Het soort dat de hele dag in je lijf kan blijven hangen. De plaats naast me in bed is leeg en ik merk dat ik mezelf in het hele dekbed gerold heb. Vaag herinner ik me hoe Lief vroeg deze morgen eventjes op mijn neus kwam tikken. Er ligt geen briefje op de keukentafel, maar ik zie aan de verspreidde kruimels op het tafelblad en de lukraak neergegooide wanorde in de badkamer dat ie al betere morgens had.
Het is stil. De katten kijken me slaperig aan vanuit de zetel. 'Wat doe jij hier nog?' lijken ze te denken. Ik plan mijn dag. Vul hokjes en uren op met to-do-dingen. Maar eerst de krant en koffie. Ook thuis lijkt er niets zinnigs uit mijn vingers te komen zonder die eerste kop koffie.
Ik schud mezelf wakker uit een nare droom. Het soort dat de hele dag in je lijf kan blijven hangen. De plaats naast me in bed is leeg en ik merk dat ik mezelf in het hele dekbed gerold heb. Vaag herinner ik me hoe Lief vroeg deze morgen eventjes op mijn neus kwam tikken. Er ligt geen briefje op de keukentafel, maar ik zie aan de verspreidde kruimels op het tafelblad en de lukraak neergegooide wanorde in de badkamer dat ie al betere morgens had.
Het is stil. De katten kijken me slaperig aan vanuit de zetel. 'Wat doe jij hier nog?' lijken ze te denken. Ik plan mijn dag. Vul hokjes en uren op met to-do-dingen. Maar eerst de krant en koffie. Ook thuis lijkt er niets zinnigs uit mijn vingers te komen zonder die eerste kop koffie.
Abonneren op:
Reacties (Atom)