Bollen
Natuurlijk zou ik niet vergeten om die bloembollen te planten voor het te laat was.
Vandaag, ja zeker vandaag.
Maar het was binnen lekker warm, mijn boek spannend en twee knorrende poezen op mijn voeten. Het was 15u. Ik had nog wel even.
Even later is het 17u. Het is stikdonker buiten en de bloembollen zitten nog steeds knus in hun netje.
Ik zou ze lekker warm kunnen laten zitten. Maar morgen is het kerstavond en dan kerstdag, tweede kerstdag, ... mezelf kennende zal het er niet meer van komen.
Trouwens, ik heb geen zin in 'je had het beloofd'-gezicht.
Dus er zit niets anders op, bloembollen planten!
Waar is mijn zaklamp?
donderdag 23 december 2004
Kerstgedachte
Een maand na mijn vertrek voelen twee ex-collega's duidelijk de nood om even te polsen hoe het met me gaat. In mijn inbox vind ik een mailtje vol troostende en wollige woorden. Ik voel wrevel opborrelen. Een maand geleden zou het me deugd gedaan hebben. Nu klinkt het genant onecht.
Mijn vingers kriebelen om een vinnige mail terug te sturen, maar ik slik het in.
De kerstgedachte heeft me te pakken.
Verdorie!
Een maand na mijn vertrek voelen twee ex-collega's duidelijk de nood om even te polsen hoe het met me gaat. In mijn inbox vind ik een mailtje vol troostende en wollige woorden. Ik voel wrevel opborrelen. Een maand geleden zou het me deugd gedaan hebben. Nu klinkt het genant onecht.
Mijn vingers kriebelen om een vinnige mail terug te sturen, maar ik slik het in.
De kerstgedachte heeft me te pakken.
Verdorie!
maandag 20 december 2004
Blijdschap
Soms komt ze uit de radio gesprongen. Of springt ze zomaar op mijn schouder. Soms verstopt ze zich tussen de pagina's van mijn boek en valt lachend achterover als ik haar vind tussen een regel woorden. Af en toe is ze heel voorzichtig. Komt ze op kleine voetjes aangeslopen en trippelt voorzichtig naar mijn mondhoeken. Andere keren neemt ze een gigantische sprong van de ene kant van de kamer naar de andere kant. Maar altijd ben ik blij als ze zich laat zien. Bijdschap geeft me een vrolijke kriebel in mijn buik en het gevoel dat ik de wereld aankan.
Vandaag sprong ze uit de telefoon. Ze knalde zo hard tegen mijn hoofd dat ik bijna niet begreep wat de persoon aan de andere kant me vertelde.
"Dus als jij wilt, kan je bij ons beginnen", herhaalde de stem aan de andere kant, duidelijk glimlachend.
Blijdschap danste zwierige rondjes over het tafelblad terwijl ik alle praktische dingen afhandelde.
"Ik moet bellen, regelen, verwittigen, schrijven, ...", dacht ik toen ik de hoorn neergelegd had.
"Neen", toeterde blijdschap. "Je moet zingen, dansen, blij zijn."
Wat we dan ook deden. Prioriteiten zijn prioriteiten.
Soms komt ze uit de radio gesprongen. Of springt ze zomaar op mijn schouder. Soms verstopt ze zich tussen de pagina's van mijn boek en valt lachend achterover als ik haar vind tussen een regel woorden. Af en toe is ze heel voorzichtig. Komt ze op kleine voetjes aangeslopen en trippelt voorzichtig naar mijn mondhoeken. Andere keren neemt ze een gigantische sprong van de ene kant van de kamer naar de andere kant. Maar altijd ben ik blij als ze zich laat zien. Bijdschap geeft me een vrolijke kriebel in mijn buik en het gevoel dat ik de wereld aankan.
Vandaag sprong ze uit de telefoon. Ze knalde zo hard tegen mijn hoofd dat ik bijna niet begreep wat de persoon aan de andere kant me vertelde.
"Dus als jij wilt, kan je bij ons beginnen", herhaalde de stem aan de andere kant, duidelijk glimlachend.
Blijdschap danste zwierige rondjes over het tafelblad terwijl ik alle praktische dingen afhandelde.
"Ik moet bellen, regelen, verwittigen, schrijven, ...", dacht ik toen ik de hoorn neergelegd had.
"Neen", toeterde blijdschap. "Je moet zingen, dansen, blij zijn."
Wat we dan ook deden. Prioriteiten zijn prioriteiten.
Abonneren op:
Reacties (Atom)