Schemering
De wereld is nog niet wakker als ik de voordeur sluit. Ze heeft al eventjes haar ogen open gedaan, een blik op de klokradio geworpen en zich behaaglijk terug in haar dekens gewikkeld. 'Nog eventjes', hoor ik haar denken. 'Nog heel eventjes omdraaien. Dan sta ik op. Dan kom ik in actie. Echt waar.'
De wereld slaapt nog als ik op de trein stap. Ik kijk tot aan de horizon zonder enig teken van leven op te merken. Spinvis, Gorki, Admiral Freebee, Sioen en de Mens houden me gezelschap terwijl ik door de nog slaperige wereld rijd.

Start
Er waren websites die ik moest bekijken. Namen die ik bij gezichten moest ordenen. Met de regelmaat van de klok schoof er iemand bij mijn bureau aan met een map vol informatie en hoop taken en verantwoordelijkheden. Er zijn een hele rits gewoonten en afspraken te leren, mensen te ontmoeten. Een gebouw te verkennen, een organisatie te doorgronden,...
Even twijfelde ik. Is dit het? Toen verschoof ik mijn ene bureau - stoort het niet? Ik werk makkelijker zo. Neen, geen probeem. Ga je gang -, stelde mijn emailaccount in, trok de lijst met websites naar me toe en begon te lezen.
Ik heb me vastgebeten.

Solden
'Jippie!' dacht ik toen ik die schoenen waar ik al twee maanden naar verlangde kocht. 'Jippie!' en 'Meer van dat.'
'Neen', dacht ik toen ik de rij zag om die ene winkel binnen te raken.
'Neen', dacht ik toen ik voor de vierde keer een duw in mijn rug kreeg in een andere winkel.
'Neen', dacht ik toen ik de rij aan de kassa in het oog kreeg in de volgende winkel.
'Help!' dacht ik toen ik een grote berg T-shirts, pulls, broeken en rokken opgestapeld zag waar tientallen vrouwen in zaten te wroeten.
'Ja', dacht ik toen ik langs de vaart naar huis reed met enkel mijn schoenen en een bibboek in mijn fietszakken.