23 & 72
23 jaar geleden lag hij voor het eerst - als een toevallig verjaardagscadeautje - in haar armen. Ze werd op dezelfde dag 49 en voor de tweede maal grootmoeder.
Vandaag torent hij boven haar uit en moet hij zich bukken om haar een gelukkige verjaardag te wensen.
Vandaag past zij makkelijk onder zijn arm en moet ze op haar tenen staan om zijn prikkelwangen te kussen.

Mijn grote kleine broer en oma.

Whodunit
Het personage verschijnt nog maar net op het scherm, heeft zijn eerste zin nog niet volledig uitgesproken of Lief veert al wat rechter in de zetel.
'Die daar. Ik ben het bijna zeker. Hij heeft het gedaan.' Met een wat zelfvoldane glimlach laat hij zich weer in de kussens zakken om de rest van de aflevering zijn theorie te staven.
'Neen', morrelt hij tegen de inspecteur die in zijn ogen teveel tijd spendeert aan een onterechte verdachte. 'Die moet je niet hebben. Het is toch glashelder.'
Ik nestel me wat dieper tussen de kussen en probeer tijdelijk doof te worden aan mijn linkeroor. Lief raadt graag. Wil de inspecteurs, politieagenten en detectives voor zijn om de dader bij de kraag te vatten. Ik drijf liever mee op het verhaal en zie wel bij welke dader het plot me uiteindelijk brengt.
Hoog tijd om dat tweede televisietoestel in gebruikt te nemen of minstens voor een oordopje in mijn linkeroor.

Nieuwe auto
Hij laat de sleutelhanger van de autosleutel door zijn vingers glijden 'Daag, nieuwe auto.' zucht hij. 'Het was fijn om met jou te rijden. Zonder krassen, zonder deuken, zonder afgesprongen wieldoppen, ... . Ik hoop dat ik je heelhuids terugzie.' Hij kijkt grinnikend in mijn ogen en legt de sleutels in de palm van mijn hand.
Ik lach terug, leg de sleutel op de kast en vis de autosleutel van ons oud autootje uit de lade. 'Tot deze avond', roep ik hem toe terwijl ik de deur achter me dichtsla.

'Omdat jij met de nieuwe auto mag rijden' is ondertussen een veelbeproefd argument voor het vuilniszakken buitenzetten, was ophangen, afwassen, kattenbakken kuisen, ... geworden.