Wat rest...
Het zat er natuurlijk aan te komen. Projecten waar ik aan had meegewerkt werden ook zonder mij verder afgewerkt. Stom om te denken dat ik niet plots, toevallig tegen een eindresultaat van mijn vorige job zou aanlopen...
Het was een koude wind die me de winkel binnenjoeg. Het was een hagelbui die me overhaalde door te rekken te snuisteren en het was toen dat mijn vinger iets aantikte wat er bijzonder bekend uitzag. Ik pikte het uit de rekken en draaide het om en om in mijn handen. Een ander ontwerp dan dat wat ik mij herinnerde. Net zo voor het lettertype en formaat. Maar toen ik het de laatste keer omdraaide, net voor ik het terug in de rekken wou schuiven viel het me op. Nog steeds mijn woorden die op de achterkant prijken.
donderdag 17 februari 2005
dinsdag 15 februari 2005
23 & 72
23 jaar geleden lag hij voor het eerst - als een toevallig verjaardagscadeautje - in haar armen. Ze werd op dezelfde dag 49 en voor de tweede maal grootmoeder.
Vandaag torent hij boven haar uit en moet hij zich bukken om haar een gelukkige verjaardag te wensen.
Vandaag past zij makkelijk onder zijn arm en moet ze op haar tenen staan om zijn prikkelwangen te kussen.
Mijn grote kleine broer en oma.
23 jaar geleden lag hij voor het eerst - als een toevallig verjaardagscadeautje - in haar armen. Ze werd op dezelfde dag 49 en voor de tweede maal grootmoeder.
Vandaag torent hij boven haar uit en moet hij zich bukken om haar een gelukkige verjaardag te wensen.
Vandaag past zij makkelijk onder zijn arm en moet ze op haar tenen staan om zijn prikkelwangen te kussen.
Mijn grote kleine broer en oma.
maandag 14 februari 2005
Whodunit
Het personage verschijnt nog maar net op het scherm, heeft zijn eerste zin nog niet volledig uitgesproken of Lief veert al wat rechter in de zetel.
'Die daar. Ik ben het bijna zeker. Hij heeft het gedaan.' Met een wat zelfvoldane glimlach laat hij zich weer in de kussens zakken om de rest van de aflevering zijn theorie te staven.
'Neen', morrelt hij tegen de inspecteur die in zijn ogen teveel tijd spendeert aan een onterechte verdachte. 'Die moet je niet hebben. Het is toch glashelder.'
Ik nestel me wat dieper tussen de kussen en probeer tijdelijk doof te worden aan mijn linkeroor. Lief raadt graag. Wil de inspecteurs, politieagenten en detectives voor zijn om de dader bij de kraag te vatten. Ik drijf liever mee op het verhaal en zie wel bij welke dader het plot me uiteindelijk brengt.
Hoog tijd om dat tweede televisietoestel in gebruikt te nemen of minstens voor een oordopje in mijn linkeroor.
Het personage verschijnt nog maar net op het scherm, heeft zijn eerste zin nog niet volledig uitgesproken of Lief veert al wat rechter in de zetel.
'Die daar. Ik ben het bijna zeker. Hij heeft het gedaan.' Met een wat zelfvoldane glimlach laat hij zich weer in de kussens zakken om de rest van de aflevering zijn theorie te staven.
'Neen', morrelt hij tegen de inspecteur die in zijn ogen teveel tijd spendeert aan een onterechte verdachte. 'Die moet je niet hebben. Het is toch glashelder.'
Ik nestel me wat dieper tussen de kussen en probeer tijdelijk doof te worden aan mijn linkeroor. Lief raadt graag. Wil de inspecteurs, politieagenten en detectives voor zijn om de dader bij de kraag te vatten. Ik drijf liever mee op het verhaal en zie wel bij welke dader het plot me uiteindelijk brengt.
Hoog tijd om dat tweede televisietoestel in gebruikt te nemen of minstens voor een oordopje in mijn linkeroor.
Abonneren op:
Reacties (Atom)