Werkplek
De ramen staan open, zodat de wind vrij spel krijgt in de gang en de bureau's. Deuren knallen dicht en zware flessen die openstaande ramen tegenhielden knallen tegen de grond. Een stapel papier kiest ruisend het luchtruim en dwarrelt in de traphal naar beneden. Een onuitgesproken gevoel van tevredenheid en vrolijkheid zweeft door de gangen.
Na de lunchpauze vind ik een pakje op mijn bureau.
'Een laat welkomscadeautje', fluisteren twee collega's die tot aan de deuropening geslopen zijn. Uit het inpakpapier komt een klein, vrolijk gestreept theepotje tevoorschijn met bijpassende mok waar mijn handen net rond passen.

Het kriebelt en het is niet alleen de lente. Ik voel me thuis.

Vraagje
Als er 's morgens rond half zeven opeens een energiek liedje uit de radio klinkt. Hoeveel mensen zouden er dan - quasi simultaan - ronddansen in de badkamer met een tandenborstel tussen hun lippen geklemd? Of iets dergelijks...

Reisplannen
Op de grond, tussen wat voor een salontafeltje doorgaat en de zetel, ligt een stapeltje reisbrochures. Pagina's en pagina's vol beloften over zonnige oorden, azuurblauwe zeeën en parelwitte stranden. Af en toe blader ik er in, steeds meer twijfelend over mijn compatibiliteit met hotelketens 'waar je je onmiddellijk zal thuis voelen.'
Hij wil twee weken ‘niets doen’. Ik wil twee weken ‘genieten en ontdekken’.
De knoop zal niet zo snel doorgehakt zijn…