Misbruik
De vraag hoe het met de organisatie ging was voldoende. Hij zette zijn drankje op de tafel, verontschuldigde zich even, liep naar zijn auto en kwam terug met zijn armen vol promotiemateriaal.
'Heb je plakband?'
Een poster werd aan ons raam getaped.
'Voor collega's en vrienden.'
Een pakket folder werd in mijn schoudertas gepropt.
'Heb jij nog steeds een weblog?' vroeg hij terwijl hij het webadres neerkrabbelde.
'Moet ik ook nog een link plaatsen?' protesteerde ik tussen twee slokken door. 'En wat levert al die promotie mij op?'
Een link dus, voor een (VIP) ticket,misschien ...
dinsdag 29 maart 2005
donderdag 24 maart 2005
Vader
Hij stroopt de mouwen van zijn pull op terwijl hij vertelt. Zijn armen zijn even bruinverbrand als zijn gezicht. Zijn sandalen lieten witte streepjes na op zijn voeten. Hij weeft anekdotes door elkaar. Springt van de zonsondergang op het zuidelijkste puntje van Indië, naar het bezoek aan hun sponserkindje en haakt zo naadloos in op het bezoek aan een ashram. Een maand lang trok mijn vader door het zuiden van Indië en het lijkt alsof hij zijn tweede thuis beschrijft.
Grote kleine broer en ik luisteren geboeid, maar ik zie bij hem dezelfde vraag op de lippen branden. 'Is dit de vader die ons pas met de fiets naar school liet gaan toen we respectievelijk 13 en 10 waren, omdat het volgens hem veel te gevaarlijk was om dat ene kruispunt alleen over te steken?'
Hij stroopt de mouwen van zijn pull op terwijl hij vertelt. Zijn armen zijn even bruinverbrand als zijn gezicht. Zijn sandalen lieten witte streepjes na op zijn voeten. Hij weeft anekdotes door elkaar. Springt van de zonsondergang op het zuidelijkste puntje van Indië, naar het bezoek aan hun sponserkindje en haakt zo naadloos in op het bezoek aan een ashram. Een maand lang trok mijn vader door het zuiden van Indië en het lijkt alsof hij zijn tweede thuis beschrijft.
Grote kleine broer en ik luisteren geboeid, maar ik zie bij hem dezelfde vraag op de lippen branden. 'Is dit de vader die ons pas met de fiets naar school liet gaan toen we respectievelijk 13 en 10 waren, omdat het volgens hem veel te gevaarlijk was om dat ene kruispunt alleen over te steken?'
woensdag 16 maart 2005
Werkplek
De ramen staan open, zodat de wind vrij spel krijgt in de gang en de bureau's. Deuren knallen dicht en zware flessen die openstaande ramen tegenhielden knallen tegen de grond. Een stapel papier kiest ruisend het luchtruim en dwarrelt in de traphal naar beneden. Een onuitgesproken gevoel van tevredenheid en vrolijkheid zweeft door de gangen.
Na de lunchpauze vind ik een pakje op mijn bureau.
'Een laat welkomscadeautje', fluisteren twee collega's die tot aan de deuropening geslopen zijn. Uit het inpakpapier komt een klein, vrolijk gestreept theepotje tevoorschijn met bijpassende mok waar mijn handen net rond passen.
Het kriebelt en het is niet alleen de lente. Ik voel me thuis.
De ramen staan open, zodat de wind vrij spel krijgt in de gang en de bureau's. Deuren knallen dicht en zware flessen die openstaande ramen tegenhielden knallen tegen de grond. Een stapel papier kiest ruisend het luchtruim en dwarrelt in de traphal naar beneden. Een onuitgesproken gevoel van tevredenheid en vrolijkheid zweeft door de gangen.
Na de lunchpauze vind ik een pakje op mijn bureau.
'Een laat welkomscadeautje', fluisteren twee collega's die tot aan de deuropening geslopen zijn. Uit het inpakpapier komt een klein, vrolijk gestreept theepotje tevoorschijn met bijpassende mok waar mijn handen net rond passen.
Het kriebelt en het is niet alleen de lente. Ik voel me thuis.
Abonneren op:
Reacties (Atom)