Bad
Ik glijd in het warme bad, tussen knisperende badschuimbelletjes. Negeer de 'nog net geen geen laag badschuim van een halve meter hoog' en 'die waterrekening zal me een fortuin kosten'- opmerkingen' van Lief en grijp naar mijn boek. Mijn voeten duiken aan de overkant van het bad weer boven water. Acht tenen die tussen het badschuim uitpiepen. Twee kleintjes zijn verzwolgen in het krakende schuim.
Vroeger pasten we met twee in een bad, bedenk ik. Toen nog kleine-kleine broer en ik. Als we samen in bad zaten was er nog voldoende ruimte over om twee emmers badspeeltjes in het water te kieperen. Het bad leek zo gigantisch dat we hele lengtes onder water zwommen, snorkelden, badeendjesraces hielden en in één moeite de badkamer onder water zetten.
Nu lig ik alleen in bad. Schouders tot tenen passen net onder water.
Ik sla mijn boek open. Aan mijn voeten dobberen drie badeendjes. Eentje heeft een krulletje badschuim op zijn koppetje.
Sommige dingen veranderen dan weer niet.

Misbruik
De vraag hoe het met de organisatie ging was voldoende. Hij zette zijn drankje op de tafel, verontschuldigde zich even, liep naar zijn auto en kwam terug met zijn armen vol promotiemateriaal.
'Heb je plakband?'
Een poster werd aan ons raam getaped.
'Voor collega's en vrienden.'
Een pakket folder werd in mijn schoudertas gepropt.
'Heb jij nog steeds een weblog?' vroeg hij terwijl hij het webadres neerkrabbelde.
'Moet ik ook nog een link plaatsen?' protesteerde ik tussen twee slokken door. 'En wat levert al die promotie mij op?'

Een link dus, voor een (VIP) ticket,misschien ...

Vader
Hij stroopt de mouwen van zijn pull op terwijl hij vertelt. Zijn armen zijn even bruinverbrand als zijn gezicht. Zijn sandalen lieten witte streepjes na op zijn voeten. Hij weeft anekdotes door elkaar. Springt van de zonsondergang op het zuidelijkste puntje van Indië, naar het bezoek aan hun sponserkindje en haakt zo naadloos in op het bezoek aan een ashram. Een maand lang trok mijn vader door het zuiden van Indië en het lijkt alsof hij zijn tweede thuis beschrijft.
Grote kleine broer en ik luisteren geboeid, maar ik zie bij hem dezelfde vraag op de lippen branden. 'Is dit de vader die ons pas met de fiets naar school liet gaan toen we respectievelijk 13 en 10 waren, omdat het volgens hem veel te gevaarlijk was om dat ene kruispunt alleen over te steken?'