Vrolijk van a naar b
Ik weet nog hoe de regendruppels in kleine beekjes over de voorruit stroomden, af en toe uit koers geslagen door de ruitenwissers. Een slang gelige lichtjes kroop me tegemoet, terwijl ik achter een slang rode lichtjes aanreed. De lucht veranderde onmerkbaar van grijs, naar donker waardoor de lichtjes nog feller blonken. Admiral Freebee en ik zongen luidkeels in koor:
Tomorrow I'll have... my Einstein brain. Pampadampam
Dat herinner ik me nog allemaal. Alleen HOE ik precies van a naar b gereden ben, is mij ontgaan.

Sorry baas

Ik zou moeten
Ik wil best wel willen
zou erin moeten vliegen
Maar op één of andere manier, niet vandaag
Dus doe ik niet
Wat er allemaal te doen staat, vandaag

Morgen beter,
morgen zeker.

Lenteavond
De laatste zonnestralen verwarmen het stukje tuinhek net boven mijn hoofd. Ik rek me uit, maak me zo lang mogelijk en probeer de laatste restjes warmte uit de lucht te roven. Met mijn blote voeten onder me opgetrokken, balanceer ik op de tuinstoel. Boek op mijn schoot, rug recht en slechts het topje van mijn hoofd in de zon.
Wanneer de laatste zonnestralen hoog boven de haag verdwijnen is het terras niet meer dan een oase van grijze schaduw. Boris, de geadopteerde zwerfkat, hupst van het tuinhek naar het dak van het tuinhuis. Op de warme, zwarte golfplaten rekt hij zich uit en slaat met zijn voorpootje naar een wolk wervelende vliegjes. Zijn vacht gloeit en glimt van warmte terwijl mijn voeten langzaam verkleumen.
Jaloers loop ik naar binnen.