Mijn oude thuis
Ik laat mijn vinger krullen door de groef in het blad van de keukentafel. We praten over de roze bloesemregen in de tuin, over poes die oud wordt (17 jaar al), over hun volgende reisbestemming (Nepal, hopelijk).
Hij leidt me langs alle souverniers die vanuit India in een container overgevlogen werden. Een woekerkist, een houten raam dat nu naast de kachel hangt, een makkelijke stoel. Granieten beelden piepen grijs en verweerd tussen jonge groene blaadjes door. De zetels werden van plaats verwisseld. De zolder moet dringend leeggeruimd worden. Wanneer kan ik al mijn spullen komen halen?
Ik laat mijn vinger langs de oude groef in het blad van de keukentafel glijden. Vijftien jaar zit ie er al. Ik liet een ijzeren bord vallen. Het draaide eerst enkele rondjes voor het kletterend op de grond storte. Ik volg de rondjes voor de zoveelste keer met mijn vinger. Sommige dingen blijven....

Mijn kapper begrijpt me niet... (letterlijk)
Lief: Van ver zie je er uit als een jongetje. *auw* Van heel, heel, heel ver.
Collega I: Mja, pittig.
Collega II: Ik vind het wel wat hebben. Het is ... anders.
Kapper zelf: Je hebt net wat stiekems over je, met je haar zo.
Ik: O ja, dat ben ik daar in die spiegel...

Keuze te over
Ik lees over boeken (klik klik en klik) , maar mijn boeken blijven voorlopig ongelezen op het nachtkastje liggen. Vier op een stapeltje elk met een bladwijzer tussen hun pagina’s ingeklemd. Ik kan niet beslissen.
Waarin wil ik mij vastbijten?
In welk verhaal wil ik verdwijnen?
Dus kijk ik naar films die ik al eerder zag, bind ik mijn eigen boeken bijeen, schrijf ik stukjes die ik niet post en begin ik in nog een ander nieuw boek om opnieuw een bladwijzer te planten op pagina 32.