Kleine dingen
De muziek klonk al enkele weken stilletjes uit de boxen van zijn computer. "Eén van de weinige zangers die teksten zo mooi in de muziek kan passen." vertelde hij. Verdere discussie was niet mogelijk. Zijn computer, zijn muziek. Ons bureau dat wel, maar hij was eerst. Hij wilde best een set oordopjes meebrengen. Dan zou hij wel zwaaien als mijn telefoon rinkelde. Maar die muziek had hij 's morgens nodig, even hard als ik mijn kop koffie.

Vandaag geen collega, geen muziek. Op mijn bureau wel een cd met een post-itje: "Groetjes" en "Wedden...?".

De zon warmt het gebouw langzaam op en de muziek kabbelt door de lege bovenverdieping. Ongemerkt is het een deel van mijn ochtend geworden, bijna even hard nodig als een sterke kop koffie.

Zo'n dag...
waar je dingen wilt, maar andere dingen moet
waar je zin hebt in iets, maar andere dingen doet
omdat het moet

Avond
Hij nestelt zich na de worstjes, brochetjes en kippeboutjes dicht bij de nasmeulende barbecue. Boek op schoot, de laatste bodem van de fles wijn bij een kampvuurtje op éénpersoonsmaat. De laatste zonnestralen glippen naar de tuin van de buren en de tuin dompelt zich in één grote grijze schaduw terwijl hij dieper en dieper in zijn boek wegglijdt. Een zacht bries waait kolkende rondjes op het terras, neemt de witte asresten met zich mee. Een witte waas blaast door de tuin en landt netjes op zijn hoofd, schouders en rug.
Wanneer letters en papier niet meer van elkaar te onderscheiden zijn, staat hij op, van kop tot schouders grijs.