Als niemand kijkt...
Soms is het iemand die onbedachtzaam op z'n lip knabbelt. Of in het niets starend z'n lippen tuit en grimnassen trekt. Anderen trommelen op een tafelblad, bureau, benen of stuur, het maakt hen niet uit. Er is eentje die zingt, neuriet. Zelf heeft hij het nooit in de gaten. 'Hoezo, ik zong. Wanneer dan?'
Af en toe zie ik iemand zijn voeten op het dashboard planten. Hoofd achteruit en het landschap aan zich voorbij laten gaan. De wereld bestaat uit niets meer dan voorbijrazende bomen, velden en in de verte de zon.
Mensen kunnen ontwapenend zacht zijn, verzonken in hun eigen wereld.

7u30 deze morgen
'Ik hartje Albertstrand' bloklettert een grote sticker op de achterruit voor mij. Twee joggers draven op het trottoir. De één slaat zijn arm om de schouder van de ander. Sleurt hem mee in het ritme. De tweede sleept zijn voeten onwillig over de stoepstenen.
Een rode Fiat haalt me rechts in. Manoeuvreert zonder zijn richtingaanwijzer te gebruiken. Het kaartje met de ‘L’ wiebelt in elke bocht.
In het benzinestation staat een verloren kindersandaaltje boven op de pomp. Ik haak het aan één van de slangen, voor ik weer in de auto stap. En de hele tijd ruist Eels’ Blinking Lights met mij mee:

It’s not all good en not all bad
Don’t believe everything you read
I’m the only one who knows what it’s like
So I thought I’d better tell you
Before I leave

Ik verlang er naar om tussen wuivende grashalmen te liggen. Hoofd tegen hoofd met iemand. Samen door het bladerdek naar een ijsblauwe lucht te turen. Gewoon liggen, kijken en luisteren naar things the grandchilderen should know die uit het niets komt.
Ik draai de parking op en met een klik van de sleutel is het verdwenen: muziek, dagdromen, het onderweg zijn.
Of toch niet… ik slalom tussen de plassen door en weet dat ik weer zin heb om te schrijven.

Verborgen
Na zesentwintig dagen vakantie, waar ook mijn mails onder leden vond ik 'em. Diep in mijn hotmailaccount, verborgen tussen tientallen spammails: een boekenwurmstokje van Clopin.

Hoeveel boeken heb je in je boekenkast staan?
Geen idee, ik tel de boeken die ik nog niet gelezen heb (33) maar heb er geen benul van hoe rijk ik in boeken ben. Om toch een aantal te schetsen. Mijn boekenkast bestaat uit opeengestapelde wijnkistjes. Tot op vandaag ben ik de trotse bezitter van een dertigtal gevulde wijnkistjes. En oh ja, een gevulde boekenplank in ons 'bureau', twee bananendozen met oude kinderboeken die nog een plekje moeten krijgen, stapeltjes pockets her en der ...

Wat is het laatste boek dat je hebt gekocht?
Harry Potter VI, als een verlaat verjaardagscadeautje voor mezelf. Na al de 'neen, we kopen niet weer een boek voor je verjaardag!' en 'dit jaar niets van papier met een cover rond' of 'wil je echt niets anders dan een boekenbon' heb ik voor de zekerheid het recht in eigen handen genomen.

Welk boek lees je nu?
Na een week in de wereld van Harry Potter, Hogwarts en toverspreuken ben ik even op zoek. Er wacht nog een restje 'Midzomermoord' van Henning Mankel op me, die broederlijk naast 'Rode Rozen en tortilla's' op mijn nachtkastje ligt. Maar 'Jonathan Strange en Mister Norrel' knipoogt oog ook erg lief elke keer ik mijn "boekenkast" voorbij loop.

Wat zijn de 5 laatste boeken die je gelezen hebt?
Reisden mee naar Rhodos: 'Vang me als ik val' van Nicci French, 'Fortuna's dochter' van Isabelle Allende en 'Backpack' van Emily Barr. Na een week was ik door mijn voorraadje heen en moest ik me beroepen op achtergelaten, verfrommelde, door natte zwembadvinger doorweekte Engelse pockets. 'A faint, cold fear' van Karin Slaughter en 'The other side of the story'.

Welke boeken hebben een speciale betekenis voor je?
De kinderboeken die ik - de korte tijd dat ik bij een uitgeverij werkte - zag groeien van manuscript tot boek.
In hetzelfde vakje: het allereerste boek dat ik met mijn zakgeld kocht, 'Duet met valse noten' van Bart Moeyaert.

Nog helemaal in vakantiestemming zal ik niet met stokken gooien. In plaats daarvan: boekenwurmen en letterverslaafden geef een teken van leven in het commentaardingetje hier linksonder.