Morgen en vandaag om middernacht
Om 23u56 schuif ik naast Lief onder de deken.
'Hoi', mompelt ie slaperig vanonder het dons.
'Hei', fluister ik terug. 'Het is toch nog vandaag geworden. Niet morgen zoals ik deze morgen zei.'
Lief draait zich om, trekt de deken op tot onder zijn kin.
'Maar zelfs als het morgen zou geweest zijn, was het toch vandaag.'
Ik wriemel me diep in het dekbekhol.
'Neen, het zou morgen geweest zijn.'
'Lieve Kruimel, het moment dat je naast mij onder de dekens schuift zal op dat moment altijd vandaag zijn.'
Ik geeuw en rol me op in een bolletje.
'Het is ondertussen al morgen.'
'Neen, het is opnieuw vandaag.'

Aan het fornuis
'Moet dat zo rood zijn?' Lief buigt over de kookpot waar een rode brij in pruttelt.
Ik blader snel terug naar het recept in het kookboek en hou het plaatje naast de kookplaat. 'Hier lijkt het wat geler en dikker.'
Lief laat de lepel opnieuw door het mengsel walsen en mikt de stukjes kip erbij.
Ik schik de rijst op de borden en schep de kip en saus erover. Wat koriander en klaar.
Aan tafel kijken we elkaar aan en nemen we aarzelend een hapje. Het lijkt er verdacht veel op. Het smaakt er verdacht veel naar.
'Kip met tomatensoep', knikt Lief.
'Dit is geen curry, maar kip met tomatensoep.'

Waarschuwing: Eén pak passata in currysaus voor twee personen kieperen kan verstrekkende gevolgen hebben.

In het kader van 'Zo herfstig hoeft het nog niet te zijn!'

Wie vergeet 's morgens steeds het licht aan te steken?