Dominiek

terug alive and kicking op het ww-web. Blij toe!

Gek weer
In een lichte pull naar buiten, blauwe lucht en een helder zonnetje. Een vlinder fladdert voorbij. De lucht is knisperend fris, en zo voel ook ik mij na het korte wandelingetje werk - broodjeszaak - werk.

'Mmm', denk ik voor ik de voordeur opentrek. 'Lentekriebels.'
Om mezelf twee seconden later voor het hoofd te slaan.
'Mmm, herfstkriebels.'

Bijna één jaar
Ik trek de paperclip die een 30-tal pagina's bijeen houdt los uit mijn Moleskine en blader door mijn woorden en zinnen van een jaar terug.
Ik lees wat ik toen schreef.
Hoe ik mezelf op papier oppepte.
Hoe ik mezelf motiveerde.
Hoe ik mezelf bleef overtuigen dat er niets aan de hand was.
Hoe ik mezelf bleef voorhouden dat het allemaal wel over zou gaan.
En tussen de regels: hoe slecht ik me in me vel voelde tussen mijn toen nieuwe collega's.

Carpoolcollega komt de parking opgereden en ik klap mijn notaboek dicht. De paperclip laat ik tussen mijn vingers glijden en ik kijk hoe hij op de grond stuitert.
Mijn woorden maken niets meer bij me los, behalve misschien: 'Ik ben nu zoveel beter af.'