Kleine kerel
Hij is klein en ook groot.
Klein, met z'n 50 cm.
Groot, als je bedenkt dat hij 10 maanden geleden nog niet bestond.
Hij is wonderlijk.
Een neus die op zijn neus lijkt. Een piepklein mondje die een kopie is van haar mond.
Een heel nieuw mensje.
Bovenal is hij bijzonder, want hij maakte van mijn liefste vrienden zonder moeite een mama en een papa.

In woorden klinkt het zo simpel. Ik pluk gewoon alles wat te zwaar op mijn schouders rust los en kneed het samen tot één grote bal.

Alle wirwar van frustraties, ergernissen en stekelige gevoelens.
*pluk*
*kneed*

En dan met één welgemikte trap het onding tot achter te horizon stampen.
*pluk*
*kneed*
*stamp*
*daaaaaaaaaaaag, tot nooit meer*

In woorden klinkt het zo simpel.

Schoen
Ouder worden vind ik soms echt maar niets. Want... hoe ouder je wordt, des te meer redenen om cadeautjes te krijgen er wegvallen.

Kerstmis - schrap
Nieuwjaar - schrap
Pasen - schrap
Sint - schrap
Allemaal onder het mom: 'Je bent nu oud genoeg om gewoon een som geld te krijgen, die je dan als verstandige volwassene op je rekening stort.'
Of: 'Sinterklaas, Sinterklaas. Je bent 26 jaar oud.'

'Lief! Ik zet deze avond mijn schoen.'
We beschikken over een kachel en een schouw. Een uitgebreide verzameling sneakers, slippers, laarzen. Dat ik 26 ben, vergeet ik even voor het gemak.
'Lief' Vanavond! Schoen voor de kachel!
Wat ik niet zeg: 'Aan het prikbord hangt mijn verlanglijstje. Koop deze middag alstublief, alstublief, alstublief een cadeautje dat je stiekem naast mijn schoen legt.

'Kruimel, je bent 26.'
'Precies, veel te jong om geen cadeautjes meer te krijgen.'