Aangekomen
Met haar bijna 74 jaar is ze een meer dan ervaren reizigster. Iran, Marokko, Cuba, Sumatra, Indië en zowat heel Europa. Maar toch stond de onzekerheid in haar ogen te lezen terwijl ze haar reisroute overliep.
'Waar moet ik mij weer aanmelden in Zaventem?'
'Bij de balie van je touroperator.'
'En dan?'
'Dan check je je bagage in en ga je naar de gate.'
'Hoe weet ik waar ik moet zijn?'
'Dat zullen ze je vertellen aan de balie van je touroperator.'
'...'
'Oma, dit is toch niet de eerste keer dat je alleen reist. Meer nog, je hebt nooit niet anders gedaan.'
Ze glimlacht, maar de twijfel blijft in haar ogen blinken.
'En die overstap in Londen. Hoe moet dat?'
Ik slik een visioen van een gestrande oma in verlaten luchthaven snel door.

Vier dagen later open ik m'n mail: 'Goed aangekomen, met fotografisch bewijs', mailt m'n nonkel bij wie oma een maand zal logeren.
Tussen de pixels ontcijfer ik een opgelucht lachende oma in de aankomsthal van Johannesburg. En ik doe aan deze kant van de evenaar even net hetzelfde.

Schaduw van de wind
Lang staat ie nooit in m'n boekenkast. Meestal is m'n exemplaar op vakantie bij collega's of vrienden, nadat ik 'em met de woorden 'moet je lezen' in hun handen drukte.
Regelmatig kijk ik met heimwee terug op de vroege en late uren dat ik helemaal verdwaalde in het verhaal.
Vrienden en collega's moeten mij de titel schuldig blijven. De titel van het boek waarin ik even snel verzonken ben. De titel van het boek dat z'n plekje naast 'Schaduw van de wind' verdient.
Misschien weten jullie welke titel ik zoek?

Voorlees-service
Terwijl ik me vergaap aan de voorstelling, wegglijd in de muziek, de teksten, de humor - kortom simpelweg geniet - bedenk ik het opeens.
Die stem van de ene broer. Daar zou ik de hele avond naar kunnen luisteren.
En ik bedenk. Een voorlees-service, zou dat niets zijn? Een mooie stem inhuren zodat je helemaal weggedoken onder je dekbed, met slechts één oor boven de deken, zacht in slaap verteld wordt. Een stem die vanuit een hoekje in de kamer woorden fluistert. Zinnen over je dekbed heen strooit en verhalen langzaam ontrafelt.
Tot je helemaal in dromen verzonken bent. Om dan zacht de kamer uit te sluipen en de deur met een klikje te sluiten.

Als deze dienst er ooit komt, dan wil ik Raf walschaerts wel inhuren.