Perspectief
Hij bengelt de zin dit weekend regelmatig voor m'n neus:
'Nog acht weken. Nog acht weken!'

Ik herhaal:
'Nog acht weken. Nog acht weken!'

Alleen onze intonatie verschilt.

Hij wil zeggen:
We (als in ik) moeten nog schilderen, schuren, plamuren, dingen kopen, dingen klaarleggen, dingen regelen. Acht weken - veel dingen.

Ik wil zeggen:
Acht weken - dat is nog een volledige grote vakantie. En dan vergeet ik voor het gemak even de weken die er nog bij kunnen komen als kleine stamper het niet zo nauw neemt met de tijd.
Acht weken - dat zijn nog heel wat centimeters die kleine stamper moet groeien tot minder kleine (maar toch nog steeds heel kleine) stamper.

Of hoe het buikperspectief ook in tijd kan verschillen.

Goed, geen probleem. Geen paniek. Als iedereen nu eventjes mee zoekt, dan vinden we het wel.
Wil er iemand even de kasten controleren, alle laden doorspitten. Vergeet niet in de lege vazen te kijken.
En als iemand anders eens de zetels wil verschuiven, … misschien daar.
Of in de gangkast, achter in de boekenkast, onder het bed, vergeten in een jaszak?
Zit het niet in één van de schoudertassen bovenop de kleerkast, in de kelder tussen de restjes verf? Op zolder? Per ongeluk in een doos diep weggestopt in de kast?
Wil er iemand even de tuin doorzoeken? Misschien liet ik het daar liggen - onder de pruimenboom - alhoewel zo lang ben ik het ook nog niet kwijt.
In de badkamer? Achter de microgolfoven?
Kijken jullie even? Dan probeer ik na te gaan waar en wanneer ik het laatst bij me had.
Stom toch om dit nu te verliezen. Ik had het daarnet nog, echt: mijn verstand…

Prutsen op een maandag
Beter?
Of niet?
Misschien blijft het.
Misschien ook niet.