*klik*

Vriendinnetje Annemoon is één van de weinigen die m'n comments mag spammen, zoniet de enige. Zeker wanneer ze schijnbaar moeiteloos een nieuw stek op Internet lanceert, vol vrolijke en kleurrijke spulletjes.
Dus nu ze definitief online is, maak ik heel eventjes ongegeneerd reclame voor de jongste Dreumes van Internet.

Willetje
Het begon met wat zacht piepen. Janken, als een kat dat al doet. Daarna kopjes geven, om m'n benen draaien, tussen mijn voeten mee de treden van de trap opdartelen tot helemaal boven waar de computer staat.
Ze strijkt langs m'n benen en krult haar staart om m'n enkel. Ze springt op het bureau, snuffelt aan het scherm, zet voorzichtig één pootje op het toetsenbord.
Met als resultaat: iopm
Haar witte haren kriebelen in m'n neus. Ze duwt haar kopje onder m'n kin en ploft pardoes neer op het toetsenbord.
Met als resultaat: oà)fiµ^dvgmpdfsklm

Ik interpreteer het als Wiebe's voor: Strelen! Nu! En uitgebreid graag!

Als een verlaten school
Deze middag zullen ze in collonne de voor-en achterdeur uitzwermen. Op weg naar afspraken of een vervroegd weekend. Mij rest de tijd tussen 12 en 17u in een verlaten gebouw.
'Het voelt aan als een speelplaats van de dorpsschool in de zomervakantie', mailt een collega. 'Eenzaam, omdat je weet hoeveel leven er overheen kan dwarrelen.'

De telefoon zal zwijgen.
De voordeur zal niet open en dicht zwaaien.
Er zullen geen voeten roffelen op de trap.
Ik zal een kan koffie zetten voor mij alleen.
Luisteren hoe mijn vingers ratelen op het toetsenbord, terwijl de gloeiend hete koffie langzaam afkoelt in de gestreepte mok ...
en deze keer niet vergeten om de koffiezet uit te schakelen voor ook ik in weekend vertrek.