Rondedansje
Ik ben de koningin van het inpakken, zeg ik je. Ik, ik en niemand anders (in ons gezin).
Wreef hij vertwijfeld in zijn haar bij het zien van de groeiende berg bagage. Keek hij zorgelijk naar het op het tweede zicht wel niet zo grote koffertje van onze Peugeot. Schikte hij, propte hij, plooide hij en maande hij me toen aan om maar een heleboel thuis te laten. Het is mij gelukt. Mij en niet hem. Na!
Ik ben de koningin van het inpakken. Ik plooide, propte schoenen in kleine gaatjes, vouwde handdoeken open en drapeerde deze over de bagage. Maakte een knus plekje voor KleineMan op de achterbank en ben zelf helemaal geïnstaleerd op de passagierszetel met boeken en muziek. En er is nog plaats over (een heel klein beetje dan.

En dan vertrekken we nu naar een land waar ze met een huig-r spreken.

Eerste vergadering na de vakantie
Zijn sandalen geurden naar kabbelende bergriviertjes, ochtenddauw op groen veld vol grassprietjes, naar zand en zee en zon, naar stevige boswandelingen op een mulle ondergrond, naar terrasjes op een marktpleintje eventjes uit de schroeiende zon. En dan dit allemaal verpakt in een glazen bokaaltje, weggemoffeld in een donkere, vochtige kelder en veertien dagen laten gisten.

Onderzoek
'Het is een pittig ventje', lachte de dokter terwijl ze ongemerkt drie zweetdruppeltjes probeerde weg te poetsen.

Dat was na Jasper die:
- haar agenda wegkaapte
- een pennendoos op de grond katapulteerde
- zijn supersonisch talent voor de hele afdeling Pediatrie demonstreerde

Dat was voor:
- het eigenlijke onderzoek
- waar Jasper helemaal geen zin in had
- en het niet naliet om dat te merken

Succes dokter, dacht ik.