Boekenbeurs
Er was het jaar dat Lief zichzelf overtrof en ik opeens op de trein richting Antwerpen zat. Verrassing!
Er was het jaar dat ik een stand mee hielp opbouwen, naar de opening mocht en dan nog eens ging.
Er was het jaar dat ik groen van misselijkheid halverwege het traject moest opgeven en zonder buit terug naar huis afdroop.
Er was het jaar dat ik de combinatie nogheelKleineMan, in boeken snuisteren en de helft van Vlaanderen op één locatie niet de meest gelukkige vond.
Er is het jaar dat ik in mijn agenda tuur en Lief probeer te overtuigen van de -in zijn ogen - nog steeds niet zo gelukkige combinatie KleineMan, veel budget voor veel boeken en de helft van Vlaanderen op één locatie.

Een doop – of hoe niets nog hetzelfde is.

KleineMan klautert de trappen aan het altaar op:
Hij gaat vallen
Neen, wees nu eens rustig er zit zeven man op de eerste rij klaar om hem op te vangen als hij één stap mis zet.

KleineMan verschanst zich met acht maand oudere deerne in de biechtstoel
Waar is ie?
Daarnet zat hij daar met zijn autootje te spelen.
En nu?
Duidelijk niet meer.

KleineMan duikt onder het altaar en zwaait vrolijk DA-DA naar de voltallige eerste rij.
Neem hem gewoon op je schoot.
Gewoon… dat zeg je er wel heel erg nuchter bij.
(dertig seconden later en één trommelvlies minder)
Laat hem maar lopen …


Welkom kleine…
Meer heb ik waarlijk niet gehoord…

Teum-teum-teum-teum
Door God en vaderland verlaten, zo zit ik hier. Mijn collega's zijn verdwenen. Sommigen naar het buitenland, anderen onder hun dekenfort van warme dons. Een enkeling op afspraak in de regio.
Vandaag is het koffie voor één, verwarming voor één, telefoon voor één, lunch alleen en Eric Carmen op repeat.

All by myself...