Koukleum
Gewapend met een stomend kersenpitje, dikke flanellen pyjama en op heel erg koude avonden nog bedsokken, bibber ik tegenwoordig onze slaapkamer binnen. Lief - de meest warmbloedige mens in zijn soort - heeft op dit moment voldoende aan één dun dekentje en vooral geen klappertandende Kruimel tegen zijn lijf, want dat is te warm. Dus troon ik het bovengenoemde arsenaal mee om mezelf tegen de vrieskou in onze slaapkamer te beschermen.

Warm heb ik het wel, maar ik ben eenzaam in mijn privésaunaatje onder de dekens. Dus wil ik heel erg binnenkort deze in mijn bed. En dan vergeet ik voor het gemak even dat er een 2 teveel staat in mijn leeftijd om rechtmatig met deze knuffel onder de wol te duiken.

Maandagmorgen …# + 2

Ik gris een vork uit de besteklade en stamp de trap op. Op mijn bureau start ik in één beweging mijn computer op en pel het enige middel dat mij nu kan redden uit zijn aluminium jasje. Het is een maandagmorgen en geen al te beste in zijn soort.
Ik sluit mijn ogen en prik een puntje donkere vochtige cake op mijn vork. Dankje Nigella, denk ik en hap de bittere chocoladecake weg.
Het is 8u15, maar de eerste die daar een opmerking over maakt krijgt alles wat op mijn bureau staat naar zijn hoofd. Behalve mijn stukje chocoladecake. Dat bescherm ik met mijn leven, tot de laatste kruimel.

Erger dan evil...
want evil was niet genoeg, zo blijkt uit de tekst. Alles wat ik eruit zwierde, zwaait mij opnieuw vrolijk toe. Van de kleinste komma tot hele alinea's, ze zijn allemaal terug voor een gezellige reünie in wat steeds meer begint te lijken op een louter zielige poging tot eindredactie.
Dus ik herneem mijn voornemen:

Maar deze keer heb ik er zin in en ben vastbesloten:
Ik tackel elk argument.
Mep alle extra komma's opnieuw vantussen de regels en verwijs met een simpele druk op de delete-knop alle krammikkige zinnen naar het Word-hiernamaals.

Een Kruimel kan ook best evil zijn, als ze wil.

Tijd voor wat stampen tegen mijn assertievere/agressievere zelf.