Slaperig en warm, klemt hij zich vast aan mijn linkerschouder. Ervaringsdeskundigen als we zijn op het vlak van maandagmorgenstemming klampen we ons aan elkaar vast.

Ik poets mijn tanden. Hij kroelt ‘Aah, mama’ en knuffelt zijn hoofdje opnieuw tegen mijn nek. Ik smeer boterhammen, hij grist eentje weg en eet deze op in de holte tussen mijn schouder en zijn borst. Wanneer ik in mijn jas schiet, duikt hij genietend in mijn mouw weg.
In de crèche pel ik hem voorzichtig van mijn schouder los. Hij laat zich gewillig overhevelen van mijn schouder naar de armen van de liefste kinderverzorgster ter wereld en vleit zich in een nieuwe omhelzing. ‘Aah’, kroelt hij en nestelt zijn hoofdje in haar nek.

Mijn linkerarm voelt vreemd onaangenaam licht en leeg wanneer ik Jasper-loos de dag inrijd.

Zie ginds...
Als het aan mij lag, luisterde ik de hele dag naar "knik, knik, 'k heb de bibber in mijn knieën..." terwijl Lief zijn versie van 'Sur le pont d'Avignon' verbeterde op KleineMans nieuwe xylofoon. De laatste zou niet weg te slaan zijn van de mand vol niknak's en chocolade. Alleen de twijfel tussen nog een B weg te happen of toch maar weer met zijn nieuwe autootje door de woonkamer racen, weerhoudt hem ervan in een wandelend letterkoekje te veranderen.

Of hoe ik net als mooie liedjes, warme momenten eindeloos op repeat zou willen zetten.

Hindernisparcours in de morgen
Ik bol met een humeurige KleineMan op de achterbank door de straten op een uur waarop de meeste mensen net hun grote teen even vanonder het dekbed laten piepen. Peter & Sofie - meestal een zachte pleister op de wonde - worden met gemak overstemd door het protest van een goed ingepakte en ingesnoerde kabouter.
Dit is de eerste week van heel veel weken waar ik een omweg om u tegen te zeggen mag doen om mijn eigen Davidje bij zijn oma en opa af te zetten. Een ritje dat Lief altijd deed.
Dit is de eerste week van heel veel weken waar ik nog meer knelpunten en opstoppingen kan aanvinken op mijn ochtendspits lijstje.

En om het compleet te maken, krijg ik terwijl ik - ondertussen een KleineMan minder op de achterbank - sta aan te schuiven bij de vierde wegomlegging van de morgen een sms-je.
'Ik vertrek nu.'
Wanneer ik tien meter verder sta in diezelfde opstopping.
'Ik ben er!!!'

Lief mag dan heel erg blij zijn met zijn nieuwe werk, zoveel dichter bij huis. Ik zweer u. Als er een manier was om iemand via een sms-berichtje eventjes echt pijn te doen...