Lange dag
Haar gezicht staat op onweer als ik het lokaaltje op het eind van de dag binnenval. Ze kijkt alsof ze hem tussen duim en wijsvingers wil overhandigen en daarna haar handen stevig wil ontsmetten. De schuldige zit met zijn knuffel tegen zijn wang gedrukt aan de Teletubbies geplakt, driftig dagdag zwaaiend.
Ongemerkt tracht ik mijn KleineMan van zijn stoeltje te vissen, maar de evaluatie van de dag krijg ik venijnig naar mijn hoofd.

Slechte Dag. Driftig.Huilen. Slaan. Boos. Huilen.

Ik draai me zuchtend op mijn hielen. Evenveel zin in de preek die volgt als een vijftienjarige in huiswerk op een zonnige woensdagmiddag. Vier peuters op een rij kijken serieus naar de zwaaiende vinger van de vervangster. Ik kijk even afwezig mee naar het op en neer zwaaien en mijn aandacht dwaalt ongemerkt af naar de dansende Teletubbies.
Wanneer ik aan de intonatie hoor dat ze het einde van haar reprimande nadert, scheur ik me los van een giechelend Po en schakel over in modus 'plichtsbewuste moeder'.
'Dat was niet flink', berisp ik KleineMan halfslachtig terwijl ik in achteruit het lokaal uitschuifel.
In de gang word ik overstelpt met snot en plakzoenen en laat zo in enkele seconden tijd de boze frons van mijn gezicht stelen. Hij weet alleszins al hoe hij de juiste vrouw rond zijn vingertje moet draaien.

Waarschuwing
Etsy is een gevaarlijk ding, dat ongewild uren van uw tijd opslorpt.
Zeg dat ik het gezegd heb.

Ochtenduur
De wekker wordt steeds wat hardhandiger de mond gesnoerd.
Mijn woorden houden het binnen de lijntjes van 'Mmhh' en 'Grrr'.
Ik ben aanwezig, maar daar houdt het ook op. Zelfs voor KleineMan, zelfs voor Lief.
Zes uur - elke morgen opnieuw - en het weegt na al die maanden geen sikkepit lichter.
Ik wil een instant-wakker pil.
Of de mentale buigzaamheid om me in dit vroege uur te schikken.
Of beide.