Jeugdschatten
Ik roffelde door de doos die mijn vader zonet in de gang had laten neerploffen. Hij hijgde nog even na tegen de muur terwijl mijn vingers over de verschillende titels dansten. Roodkapje, Vrouw Holle, Repelsteeltje, … Allemaal in het gelijke rode jasje van Lecturama. Allemaal met diezelfde stijl illustraties die vandaag helemaal not done zijn in kinderboekenland. En knus tussen de boeken zat een kleiner doosje genesteld. Cassettes met hetzelfde rode jasje en dezelfde illustraties.
Ik ben er zeker van dat KleineMan evenveel plezier zal hebben van deze sprookjes als jij en je broer indertijd, mijmerde mijn vader. Zijn ogen werden wat wazig bij de herinnering aan mijn broer en ik die muisstil aan de walkman gekoppeld luisterden naar de sprookjes die in ons oor gefluisterd werden. En prompt daarna zag ik KleineMan voor me, binnen vijf jaar, die besluiteloos met een USB-stick in zijn ene hand een cassette rond en rond draait. En hoe hij verontwaardigd uitroept: Mama, hoe sluit ik dit aan op mijn Ipod-junior?

LeesMoe
Ik loop verloren in de stapel boeken op mijn nachtkastje. Boetekleed overvleugelt liefdevol deel II van de Aardkinderen. Rode Schoenen en Steen voor Steen leunen moe tegen elkaar aan. In mijn hand rust Studio Zes waarin ik rusteloos op en neer blader. Ik ijsbeer tussen de stapel op mijn nachtkastje en draal voor de boekenkast tot mijn blote voeten door en door koud zijn. Tot ik uiteindelijk weer doodmoe met de Humo in bed beland. Ik draai me met mijn rug naar de boeken toe en val halverwege het stuk over ‘Ploetermoeders’ in slaap, zonder me zelfs de bedenking te maken dat ik dat boek eens moet opzoeken…

Doe eerst van klik en dan van lees:

We wervelden samen rondjes, als tegenwicht van elkaar. De kamer vermomde zich in witte en donkere vegen en we tolden steeds sneller verder in wat meer en meer op de binnenkant van een klosje garen leek. Hij schudde wild met zijn hoofd van links naar rechts en liet zijn lach door de muziek kolken. Uiteindelijk klampte KleineMan ook zijn blik aan de mijne vast. En ik wervelde verder met mijn ogen gelijmd aan het mooiste wat er is: Puur, onversneden plezier en vertrouwen.

De wereld draaide nadien nog even heel erg voelbaar door.