Als ik de zekerheid had dat zwoegen in het huishouden dezelfde voldoening geeft als pakweg zwoegen op een tekst, dan stofte ik nauwgezet elk hoekje. Sopte de ramen tot ze glommen als kristallen, streek elk milimetertje kreukel weg en dweilde ik tot elk korreltje vuil in de emmer zwom.
Als ik de zekerheid had dat mijn huis een onafzienbare tijd in die nette plooi zou blijven liggen, dan zocht ik met een microscoop naar het minste spinnewebbetje, dan rangschikte ik mijn kleerkast van het witste wit tot het zwartste zwart en zoog zelfs het allerlaatste kattehaartje op het tapijt op.
Vier uur, dat ik het langste dat ik al kon genieten van mijn spik en span huis.