Startblokken

Ik kan de dag niet als een deken rond me trekken, daarvoor is hij te stug.
Ik kan mezelf niet rond mijn mok warme koffie plooien, daarvoor voel ik me te stijf.
Gelukkig zijn er mensen die mooie goudklompjes op je pad strooien.

En terwijl Joe Henry de kamer vult, warmt een verblindende zonnestraal mijn rug. Dampt de geur van verse koffie door de keuken en wenkt een uitbundig bloeiende tuin voor een lome zonnige dag.
Tenminste, die zinsbegoocheling maak ik mezelf tussen de klanken door wijs.

Beetje moe...

Was ik een zwembandje, dan deed ik nu ‘Pffft’. Dan liet ik alle lucht uit mijn lijf lopen tot ik slap en leeg op de grond verschrompelde.
Was ik een leeggelopen zwembandje, dan hoopte ik dat iemand mij snel terug in de vertrouwde la zou stoppen.

In het vooruitzicht

Ze viel een grijze werkdag binnen met een reeks data. 'Hebben jullie dan iets te doen?'
En voor ik het goed besef volgt er op en neer gebel en gegoochel met data en agenda's tot de finale 'Dan?' en 'Doen!'
Ik straal wanneer ik vier fonkelnieuwe kruisjes in mijn agenda plak.
Ik straal omdat er weer een lang weekend met lieve vrienden wacht.
Maar nog veel meer om de vrienden zelf.