In de categorie: Doeme
Hij is echt helemaal van mij. Dat bewijst hij dag in, dag uit. Aan tafel, in zijn enthousiasme, in zijn onzekerheid, in zijn knuffels. (Alleen die koppigheid, dat is niet mijn aandeel.)
Maar waar het om gaat, kijk eventjes naar rechts…daar op het derde en vierde lijntje…
Daar gaat het om, toen hij deze morgen mijn bril van mijn neus trok en die zelf probeerde op te zetten. En de “oei” die ik hoorde toen ik mijn bril terug uit zijn handen wilde grissen.
Ik heb nu een bril met een pootje minder. Dat draagt opmerkelijk minder comfortabel.
dinsdag 6 mei 2008
Het 1-2-3 stokje
Het is bewezen! Stokjes die je te lang laat liggen, krijg je simpelweg nog eens naar je hoofd.
1. Neem het dichtstbijzijnde boek dat minstens 123 pagina's telt.
Steen voor Steen lag klaar, maar was zo intigrerend dat ik niet vooruit wou lezen. Wachten dus, met het stokje. En toen was Steen voor Steen opeens uit en zat ik op mijn bureau zonder boek.
Gelukkig reisde er vandaag een stapel licht leesvoer mee naar het bureau voor een collega die zonder letters zit. Ik vis er 'Zusje van me' van Barbara Voors uit.
2. Open het boek op pagina 123 en schrijf hier de 5e zin neer.
"Natuurlijk, Andrea", zegt hij, terwijl hij ziet dat de twee eerste sneetjes brood al verprutst zijn.
3. Schrijf hier de volgende 3 zinnen.
"Ja", zegt ze en ze serveert ons onbekommerd de koolzwarte sneetjes, die we met een servet afvegen. Pasgeleden zei een man na een etentje en twee flessen rode wijn tegen mij: "Wat moet een moderne vrouw als jij met ons mannen?"
"O?" antwoordt Magnus, terwijl hij discreet verdergaat met het afschrapen van het brood.
Mmh, niet echt representatief voor het boek.
Ik gooi het stokje door naar i. en naar Karin. Vangen, dames!
Het is bewezen! Stokjes die je te lang laat liggen, krijg je simpelweg nog eens naar je hoofd.
1. Neem het dichtstbijzijnde boek dat minstens 123 pagina's telt.
Steen voor Steen lag klaar, maar was zo intigrerend dat ik niet vooruit wou lezen. Wachten dus, met het stokje. En toen was Steen voor Steen opeens uit en zat ik op mijn bureau zonder boek.
Gelukkig reisde er vandaag een stapel licht leesvoer mee naar het bureau voor een collega die zonder letters zit. Ik vis er 'Zusje van me' van Barbara Voors uit.
2. Open het boek op pagina 123 en schrijf hier de 5e zin neer.
"Natuurlijk, Andrea", zegt hij, terwijl hij ziet dat de twee eerste sneetjes brood al verprutst zijn.
3. Schrijf hier de volgende 3 zinnen.
"Ja", zegt ze en ze serveert ons onbekommerd de koolzwarte sneetjes, die we met een servet afvegen. Pasgeleden zei een man na een etentje en twee flessen rode wijn tegen mij: "Wat moet een moderne vrouw als jij met ons mannen?"
"O?" antwoordt Magnus, terwijl hij discreet verdergaat met het afschrapen van het brood.
Mmh, niet echt representatief voor het boek.
Ik gooi het stokje door naar i. en naar Karin. Vangen, dames!
Abonneren op:
Posts (Atom)