Een award

Ik kreeg van een enkele mensen al een award in mijn polletjes gedrukt. Ik zou liegen als ik zeg dat dat geen deugd doet.
En als ik de spelregels erop na lees, is het nu mijn beurt.

In willekeurige volgorde:

Babettes Feest: Om haar mooie poëtische taal en omdat ze bijzonder lekker kookt. (Dat laatste mocht ik met mijn eigen smaakpapillen ervaren)
Drijfhout Een leesbeest met een zwak voor het hoge Noorden. Kort en bondig en dat is haar kracht.
FloraFleempaard Er moet toch ook een prinses in de lijst staan
Gerrit Janssens Een schrijfpapa, die écht schrijft. Iets waar ik tot nu toe alleen nog maar van kan dromen.
Puur Ze schrijft zoals ze heet.
KleineClarisse en coOver koken, kinderen en leven. En vooral dat koken, daar ben ik jaloers op.
Sarah zegt hallo Staat garant voor een glimlach bij elk bezoek.
ZoeperEen schrijfmama, die écht schrijft. Met superschrijftips.
Zeppo Terug van lang weggeweest en dat maakt mij blij.

Jaja, het zijn er negen - heel soms ben ik tegendraads.

De spelregels:
1. De winnaar mag het logo plaatsen.
2. Plaats een link naar degene van wie je de Award hebt gekregen.
3. Stuur de Award naar tenminste 7 andere Bloggers, die door hun actualiteit, thema’s en desings opvallen.
4. Zet de links van deze site’s op je blog.
5. Laat een berichtje achter op de betreffende site.

Ach wat, ik maak er gewoon een rubriekje van:
Blije ochtendmuziek

#3
(1 en 2 kreeg je tussen de regels door al)

Niet in het minst omdat Puk het een uitermate geschikt liedje vond voor een rondje ochtendgymnastiek.

Zoentje
1758 van de 6 967 346 zoentjes in het kwadraat die ik in de komende jaren nog zal kussen, mocht ik in de afgelopen maand uitdelen.
Een ‘ai’ is het sein voor een ‘mamapijnedaan’ waarop ik het desbetreffende ledemaat bijzonder hulpvaardig onder mijn neus gepord krijg. Vingers, duimen, voeten, buiken en hoofdjes, bijzonder veel hoofdjes mocht ik al zoenen. En ze helpen. Eén zoen van mij staat garant voor een stralende glimlach, twee handjes in de lucht en een ‘Edaan!’
Tot deze morgen: in de korte rit thuis-opvang klemt de kleinste van ons twee zijn vinger tussen zijn boek.
‘Mama! Pijnedaan!’
‘Zo meteen krijg je een zoen. Nu kan mama even niet.’
‘MAMA! Pijnedaan!!’
‘Nog even kleine vent’
In de laatste bocht hoor ik een ‘Mwa’, een ‘Edaan’ en zie ik een bijzonder trotse KleineMan naar zijn wijsvinger kijken.

Mijn zoenenmonopolie komt in gevaar, ik geef het u op een briefje.