Soms denk ik dat het universum graag voetje-lap speelt

“Konijne-KONIJNE-KONIJNE !!!"
KleineMan na zijn eerste stap buiten het crèchegrondgebied in crescendo tot aan de voordeur.

"Drash"
De regen terwijl ik met een KleineMan, rugzak, eigen tas en laptoptas zoek naar mijn huissleutels.

"G*******mme"
Lief met enkel nog de woksteel in zijn hand en ons avondeten over zijn voeten en de rest van de keukenvloer.

"Neen, nie boterham choco" *flats*
KleineMan kan al bijzonder doeltreffend een boterham met de juiste kant tegen de muur mikken.

"Andere bevalling- andere bevalling - mijn oren. Een afspraak om 19u betekent niet 20u15. Als die gynaecoloog hier niet snel is..."
Lief na een uur op een te harde stoel in een koude, verlaten wachtkamer.

"Kom maar binnen mevrouw. Ga maar even op de weegschaal staan. Zo...
dat gaat hard. U doet duidelijk uw best."
De vervangende gynaecoloog die na die uitspraak snel doorhad dat sommige opmerkingen bij geen enkele vrouw in goede aarde vallen.

Ik leer het wel…
Op een rijtje en dan weer in repeat schalt alles wat mij deugd doet door het bureau.
Muziek die mij doet denken dat ik op de top van een berg staan en voor de volledigheid denk ik er nog een camera bij die rondjes zoeft en haarscherp vastlegt hoe ik met wapperende haren en armen gespreid geniet van het uitzicht. (Filmisch gezien kom ik steevast als het oudste cliché uit de hoek)
Ik tank een tas extra sterke koffie en nestel mijn vingers in het warmoranje kringetje dat mijn bureaulamp op het klavier werpt. Ik trek me terug tussen woorden en letters. Om uiteindelijk de dag af te sluiten met een ‘vertrok gisteren al’ op een ‘denk jij nog eens aan die mailing’.
Dan, dan ben ik blij.
En denk ik, ik leer het wel… op de één of andere manier.

Leestip
De combinatie bad - overdosis badschuim - een oude van Hooverphonic en vers fruitsap is overigens bijzonder hartelijk aan te raden.